GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

117 resultaten gevonden

  • Bijnieraandoeningen
    De bijnieren zijn twee platte hormoonproducerende organen van 4 bij 3 cm die boven op elk van de nieren liggen. Ze bestaan uit twee delen, binnenin zit het merg en de buitenste laag wordt de schors genoemd. Het merg produceert twee belangrijke hormonen nl. adrenaline en noradrenaline die de hartslag en bloeddruk beïnvloeden. De schors produceert drie groepen steroïde hormonen. Het belangrijkste hormoon van de eerste groep is aldosteron. Dit hormoon regelt de concentratie en het evenwicht van verschillende stoffen in het lichaam, bijvoorbeeld de samenstelling van urine. In de tweede groep is hydrocortison het belangrijkste hormoon dat onder andere koolhydraten in de lever helpt omzetten in energierijk glycogeen. De derde groep bestaat uit de mannelijke hormonen, de androgenen, en de vrouwelijke hormonen oestrogeen en progesteron. Deze hormonen zijn belangrijk voor de seksuele ontwikkeling en worden behalve door de bijnieren ook door de testikels en eierstokken geproduceerd. Bij mannen worden meer mannelijke hormonen gemaakt en bij vrouwen meer vrouwelijke, maar ze komen allebei zowel bij mannen als vrouwen voor. De aanmaak van alle steroïde hormonen (behalve aldosteron) worden door de hypofyse in de hersenen gecontroleerd. Er zijn verschillende aandoeningen van de bijnieren bekend: het Cushing syndroom (te veel steroïden in het bloed), de ziekte van Addison (te weinig steroïden van de schors), een gezwel in het merg van de bijnier (feochromocytoom) en aldosteronisme (te hoge productie van het aldosteron).
    Lees verder
  • Bijniermerggezwel (Feochromocytoom)
    Wat is een bijniermerggezwel? Een feochromocytoom is een tumor die ontstaat uit de chroomaffiene cellen in de bijnier. Bij ongeveer 20% van de feochromocytomen is er sprake van groei van chroomaffiene cellen buiten de normale locatie in de bijnieren. Van de feochromocytomen die groeien in de bijnieren is ongeveer 5% kwaadaardig. Buiten de bijnieren is dat 30%. Feochromocytomen komen voor bij minder dan 1 op de miljoen personen. Ze kunnen voorkomen op elke leeftijd bij zowel mannen als vrouwen, maar komen het meest voor tussen de 30 en 60 jaar. Symptomen Feochromocytomen zijn gewoonlijk zeer klein. Ze veroorzaken zelden symptomen van druk of obstructie en zijn meestal niet te voelen. Zelfs een klein feochromocytoom kan echter een aanzienlijke hoeveelheid krachtige catecholaminen produceren die talrijke symptomen veroorzaken. Een bijniermerggezwel leidt onder andere tot overproductie van catecholaminen, dit zijn krachtige hormonen die hoge bloeddruk en andere symptomen veroorzaken. Tot deze catecholaminen behoren hormonen als epinefrine (adrenaline), norepinefrine, dopamine en dopa. Al deze hormonen leiden tot hoge bloeddruk. Catecholaminen veroorzaken ook andere symptomen die gewoonlijk zijn gerelateerd aan bedreigende situaties die tot paniekaanvallen kunnen leiden. Het meest opvallende symptoom van een feochromocytoom is hoge bloeddruk, wat soms zeer ernstig kan zijn. Bij ongeveer 50% van de patiënten is de hoge bloeddruk blijvend. Andere symptomen kunnen apart of tegelijk optreden. Deze zijn: een snelle en sterke hartslag overmatige transpiratie duizeligheid bij het opstaan snelle ademhaling opvliegers een koude, klamme huid ernstige hoofdpijn borst- en maagpijn misselijkheid braken gezichtsstoornissen tintelende vingers obstipatie een gevoel van dreigend onheil Wanneer deze symptomen plotseling en in volle hevigheid optreden, kunnen ze als een paniekaanval aanvoelen. Diagnose Raadpleeg bij dergelijke symptomen een arts. Die kan bloed en urine laten onderzoeken en eventueel een zogenaamd angiogram (rontgenfoto) van de nieren laten maken. Als er inderdaad een gezwel wordt gevonden moet dit operatief verwijderd worden. Behandeling De behandeling van een bijniermerggezwel bestaat uit een operatie.
    Lees verder
  • Bijnieruitputting
    Wat is bijnieruitputting? Bijnieruitputting is een verzamelnaam voor allerlei klachten en een nog vrij onbekende aandoening. Daarnaast erkennen nog niet veel wetenschappers het bestaan van een bijnieruitputting. Een bijnieruitputting veroorzaakt veel klachten zoals vermoeidheid, depressie en is soms de oorzaak van een burn-out. Het is echter wel erg belangrijk dat alle andere aandoeningen die dezelfde klachten als een bijnieruitputting veroorzaken eerst worden uitgesloten voordat er aan een bijnieruitputting wordt gedacht. De bijnieren bevinden zich bovenop de nieren en zijn verantwoordelijk voor de aanmaak van een aantal hormonen in ons lichaam, zoals: Cortisol: zorgt voor een goed werkend immuunsysteem en remt ontstekingen Adrenaline/noradrenaline: het ‘vluchthormoon’ Aldosteron: verantwoordelijk voor de vochthuishouding en bloeddruk Testosteron en oestrogeen: de mannelijke en vrouwelijke geslachtshormonen Bij stressprikkels worden de bijnieren gestimuleerd om deze hormonen aan te maken, bij een bijnieruitputting zijn de bijnieren te veel en te lang achter elkaar gestimuleerd waardoor ze door de ‘voorraad’ hormonen heen raken. Stresssituaties die de bijnieren stimuleren zijn bijvoorbeeld: Hoge werkdruk Financiële zorgen Ongezonde levensstijl Roken Medicijnen
    Lees verder
  • Bijwerkingen van astmamedicijnen
    Lokale bijwerkingen die vaak voorkomen bij het gebruik van geïnhaleerde corticosteroïden zijn schimmelinfecties van de mond-keelholte, keelpijn en heesheid. Onderzoek naar astmamedicijnen Uit onderzoek blijkt dat de bijwerkingen van geïnhaleerde corticosteroïden niet altijd tijdens het consult besproken worden. Zowel de arts als de patiënt bespreekt dit onderwerp niet. Bijwerkingen kunnen leiden tot slechtere therapietrouw en behandelingsuitkomsten. Uit onderzoek blijkt dat een goed deel van de patiënten met astma die inhalatiesteroïde gebruiken, stem en/of keelklachten heeft. Met name heesheid is een vaak voorkomend probleem. Bij heesheid kan het stemgeluid gesluierd, schor, geknepen of gebroken zijn. Soms is men de stem zelfs ‘kwijt’. Waarschijnlijk veroorzaakt het geïnhaleerde corticosteroïd een verzwakking van de spiertjes die de stembanden spannen. Een mogelijke oplossing is na inhalatie de mond te spoelen met water of een voorzetkamer te gebruiken. Als dit niet helpt kan men een ander inhalatiesteroïd proberen. De medicatie staken is meestal geen verstandige optie. Bij hogere doseringen geïnhaleerde corticosteroïde neemt het risico op systemische bijwerkingen toe. Voorbeelden hiervan zijn: een dunner wordende huid sneller krijgen van blauwe plekken een remming van de bijnierschorsfunctie Bij kinderen kan deze remming leiden tot een verminderde lengtegroei.
    Lees verder