GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

60 resultaten gevonden

  • Dissociatie (Dissociatieve stoornis)
    Wat is dissociatie?• Dissociatie is een beschermingsmechanisme dat je in staat stelt om nare ervaringen en de herinneringen daaraan te ontlopen.• Bij dissociatie zijn bepaalde functies in de hersenen verstoord, zoals het bewustzijn, geheugen of de waarneming van de omgeving.• Bij het ervaren van onder andere hevige stress of een traumatische ervaring kan dissociatie optreden als vorm van zelfbescherming.• Dissociatie kan als erg vreemd en eng worden ervaren.• Als dissociatie langdurig en vaak optreedt als gevolg van traumatische ervaringen wordt er gesproken van een dissociatieve stoornis.• Symptomen van dissociatie zijn onder andere verwarring en geheugenverlies.• Lichte dissociatie heeft geen behandeling nodig, een dissociatieve stoornis wel.• EMDR kan een behandelmethode zijn voor een dissociatieve stoornis.Over dissociatieDissociatie is een beschermingsmechanisme dat je in staat stelt om nare ervaringen en de herinneringen daaraan te ontlopen. Hersenfuncties zoals het geheugen of emoties worden tijdelijk uitgeschakeld waardoor het bewustzijn verandert. Iedereen ervaart wel eens een lichte vorm van dissociatie, denk aan het hebben van een afgevlakt en wazig gevoel na een aantal nachten slecht slapen, of aan verwarring en vergeetachtigheid tijdens een stressvolle periode. Dissociatieve stoornisAls dissociatie gedurende een langere periode of zelfs chronisch optreedt, is er sprake van een dissociatieve stoornis. Een dissociatieve stoornis komt over het algemeen alleen voor bij mensen die ernstige en vaak langdurige traumatische gebeurtenissen hebben ervaren – vaak in de jeugd – zoals mishandeling en/of verwaarlozing. Dissociatie is bijna altijd een bijverschijnsel van een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Bij een dissociatieve stoornis wordt het functioneren in het dagelijks leven ernstig beperkt door de symptomen. In de DSM-5 worden vijf dissociatieve stoornissen onderscheiden: Dissociatieve amnesie (geheugenverlies): er treden geheugenstoornissen op. Abnormaal geheugenverlies kan optreden als verschijnsel gedurende een beperkte of langere periode. Dissociatieve fugue: er is evengoed sprake van geheugenverlies, maar soms ook een verandering van de identiteit waardoor iemand zich niet bewust is van het geheugenverlies. Mensen met dissociatieve fugue bevinden zich soms ineens uren of zelfs dagen later op een andere plek, zonder zich bewust te zijn van hoe ze daar terecht zijn gekomen. Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS): hierbij zijn er meerdere identiteiten in een persoon aanwezig, gepaard met amnesie. Depersonalisatie-/derealisatiestoornis: er is een verstoorde beleving van de realiteit. Dit wordt ervaren als los van de werkelijkheid of jezelf van een afstand bekijken. Dissociatieve stoornis niet anderszins omschreven (NAO): een combinatie van dissociatieve verschijnselen die niet gelijk kunnen worden onderverdeeld onder de andere stoornissen. De dissociatieve verschijnselen beperken het leven ernstig.
    Lees verder
  • Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS)
    Wat is een dissociatieve identiteitsstoornis?Een dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) is een chronische, aan amnesie verwante aandoening waarbij je twee of meer identiteiten of persoonlijkheden (alters) ervaart die elkaar afwisselen. De alters hebben een eigen identiteit (naam, leeftijd, geslacht, karakter en herinneringen) die anders is dan die van de hoofdpersoonlijkheid. Onder bepaalde omstandigheden neemt een van deze alters de controle over. Dit kan snel en onverwacht gebeuren.Een dissociatieve identiteitsstoornis komt voor bij ongeveer 4% van de mensen die worden opgenomen voor een andere psychiatrische stoornis. DIS komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Iemand met DIS ervaart tussen twee tot in sommige gevallen meer dan honderd alters. In de helft van de gevallen ervaart iemand met een dissociatieve identiteitsstoornis minder dan tien alters. Deze alters hoeven niet allemaal de controle over te kunnen nemen. Er wordt van DIS gesproken als twee van de persoonlijkheden regelmatig de controle overnemen. Dissociatieve identiteitsstoornis door jeugdtrauma Bij een ernstige traumatische gebeurtenis is een kind soms niet in staat om deze te verwerken. De gebeurtenis wordt als zó erg ervaren dat het kind één of meerdere nieuwe persoonlijkheden creëert die wél met het trauma kunnen omgaan. DIS is voor hem of haar een soort overlevingsstrategie. Deze persoonlijkheden worden alters genoemd. Soms zijn deze alters in staat om het gedrag van een andere alter te observeren, maar dit hoeft niet. Ook kunnen alters op elkaar reageren. Mensen met DIS omschrijven dit als het horen van innerlijke gesprekken, of stemmen die commentaar leveren. Hierdoor worden DIS-patiënten soms onjuist gediagnosticeerd met schizofrenie. Het verschil met schizofrenie is dat iemand met DIS zich ervan bewust is dat de stemmen die hij of zij hoort van binnenuit komen.Een dissociatieve stoornis wordt altijd in verband gebracht met langdurige traumatische gebeurtenissen in de jeugd zoals mishandeling, seksueel misbruik, een groot verlies of een ernstige lichamelijke aandoening. Om met deze gebeurtenissen om te gaan creëert het kind een extra persoonlijkheid (de alter) die hier beter mee om kan gaan. Invloed van DIS op het functioneren Omdat mensen met DIS meerdere persoonlijkheden ervaren, is er sprake van een gefragmenteerde persoonlijkheid. Een belangrijk kenmerk is dat niet elke persoonlijkheid zich bewust is van het trauma dat de aandoening heeft veroorzaakt. Mensen met DIS kunnen daarom goed functioneren en leiden vaak een creatief en productief leven. Dit leven is echter vaak chaotisch, omdat de alters elkaar afwisselen en de persoon zich niet bewust is van het gedrag wat de alter vertoont. Vaak proberen mensen met DIS dit gevoel van chaos te compenseren door zich veel bezig te houden met dingen die veel zelfbeheersing of controle over anderen vereisen. Twijfel over het bestaan van DISNiet alle artsen en wetenschappers zijn het eens over het bestaan van DIS, omdat deze aandoening vrij lastig is om vast te stellen en overeenkomsten heeft met andere psychische aandoeningen. Ook wordt soms beweerd dat DIS ontstaat door de invloed van therapeuten.
    Lees verder
  • Distorsie (verstuikte pols)
    Wat is een verstuikte pols? Wanneer de banden in je pols oprekken is er sprake van een verstuiking van de pols. De pols vormt het gewricht tussen de onderarm en de hand. De botten in het gewricht worden bij elkaar gehouden door banden. Wanneer deze door een ongeluk oprekken of scheuren spreek je van een verstuiking. Verstuiken veroorzaakt pijn in je polsgewricht. De ernst van de verstuiking hangt af van de ernst van het letsel.Verschil verstuikte en gekneusde polsDe termen verstuiking en kneuzing worden vaak ten onrechte door elkaar gebruikt. Bij een kneuzing is het onderhuidse weefsel beschadigd, waardoor een zwelling, pijn en bloeduitstorting kan ontstaan. Een verstuiking daarentegen gaat meestal samen met een kneuzing, maar daarbij zijn ook banden opgerekt of gescheurd.
    Lees verder
  • Divertikels
    In het kort:• Divertikels zijn kleine uitstulpingen van de darmwand.• De oorzaak van divertikels is een verhoogde druk in de darmwand, waardoor deze gaat uitstulpen op een zwakke plek.• Divertikels hoeven geen symptomen te geven, in enkele gevallen kunnen er vage buikklachten ontstaan zoals een opgeblazen gevoel en buikpijn.• Zodra divertikels gaan ontsteken, ontstaan er vaak wel symptomen. In dit geval spreken we van diverticulitis.• Behandeling van divertikels is in principe niet nodig, tenzij er complicaties ontstaan zoals bloedingen en ontstekingen.Over divertikelsDivertikels zijn kleine uitstulpingen van de darmwand. De darmwand bestaat uit verschillende lagen, zoals een spierlaag en bindweefsellaag. Bij divertikels wordt de binnenste laag van de darmwand naar buiten geduwd, op een zwakke plek in de darmwand. Dit is te vergelijken met een fietsband, waarbij de binnenband door de buitenband naar buiten stulpt.Divertikels komen meestal voor in het laatste deel van de dikke darm (het sigmoïd). Divertikels zijn ook mogelijk in andere delen van de darm, zoals de nuchtere darm (het jejunum). In dit geval wordt dit diverticulosis genoemd. Divertikels of een poliep?Veel mensen denken dat divertikels hetzelfde zijn als een poliep, maar er is een duidelijk verschil. Bij een poliep is er geen sprake van een uitstulping, zoals bij divertikels. Een poliep is een vaak goedaardig gezwel. Bij divertikels stulpt de “binnenband naar buiten”.
    Lees verder