GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

37 resultaten gevonden

  • Eiwit in urine
    Wat is eiwit in urine? In het kort: Normaal gesproken is er niet of nauwelijks eiwit in de urine aanwezig. Wanneer er voor langere tijd eiwit in de urine aanwezig is, is er vaak iets met de nieren aan de hand. Er zijn meerdere oorzaken aan te wijzen zoals een hoge bloeddruk of diabetes. Vaak zijn er geen symptomen aanwezig, in sommige gevallen is er een laag schuim op de urine te zien. De diagnose kan worden gesteld met een ‘dipstick’. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit. De behandeling van eiwit in de urine bestaat doorgaans uit medicatie. Over eiwit in urine Normaal gesproken zit er niet of nauwelijks eiwit in je urine. Het is normaal dat er soms tijdelijk eiwit in je urine zit, bijvoorbeeld na sporten of als je griep hebt gehad. Als je echter voor langere tijd grote hoeveelheden eiwit in je urine hebt, betekent dit vaak dat er iets met de nieren aan de hand is. Oorzaken De nieren filteren afvalstoffen uit het bloed. Zo zorgen ze ervoor dat deze afvalstoffen het lichaam verlaten via de urine. Indien de nieren niet goed werken, plas je ook de stoffen uit die het lichaam wel nodig heeft, zoals eiwitten. Eiwit in de urine duidt mogelijk op een van de volgende aandoeningen: Hoge bloedddruk Diabetes Nierontsteking Nefrotisch syndroom Ziekte van Wegener Ziekte van Kahler Sarcoïdose Daarnaast kan beschadiging van de nierfilters optreden door het gebruik van ontstekingsremmende pijnstillers (NSAID’s), zoals diclofenac, naproxen en ibuprofen. Symptomen Eiwit in de urine geeft gewoonlijk geen symptomen. In sommige gevallen is er een laag schuim op de urine zichtbaar. Nefrotisch syndroom Als er sprake is van grote hoeveelheden eiwit in de urine (voor langere tijd), kan het zijn dat er sprake is van het nefrotisch syndroom. Hierbij “lekken” de nieren grote hoeveelheden eiwit. Het lichaam kan het vocht hierdoor niet meer concentreren in de bloedvaten. Je kunt hierdoor onvoldoende vocht uitplassen en je lichaam voert afvalstoffen en overtollig water niet goed af. Symptomen die bij het nefrotisch syndroom horen zijn vochtophopingen (gezwollen enkels), gewichtstoename en minder vaak plassen. Diagnose Het eiwitgehalte van de urine kan worden getest met een ‘dipstick’. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit. Bij deze test vang je urine op met een potje en hou je de dipstick gedurende enkele seconden in de urine. Vervolgens is aan de kleurverandering van de dipstick het eiwitgehalte af te lezen. Je kunt deze test bij de huisarts laten doen, maar het is ook mogelijk om hem thuis uit te voeren. Behandeling De behandeling van eiwit in urine bestaat vaak uit medicatie. Welke medicijnen je krijgt voorgeschreven, is afhankelijk van de onderliggende aandoening. Bij een hoog gehalte eiwitten in de urine kan het nefrotisch syndroom ontstaan.
    Lees verder
  • Ejaculatio deficiens (problemen bij de zaadlozing)
    Wat zijn problemen bij de zaadlozing? Een orgasme gaat bij mannen (meestal) gepaard met een zaadlozing (ejaculatie). Tijdens een zaadlozing worden tot wel 300 miljoen zaadcellen uitgedreven. De zaadcellen worden gemaakt in de teelballen en rijpen in de bijballen. Een zaadlozing bevat 1 tot 3% zaadcellen. De rest is vocht. Het vocht wordt aangemaakt in de prostaat en de zaadblaasjes. Het vocht en de zaadcellen samen vormen het sperma. Een zaadlozing komt tot stand door reflexmatige prikkeling van de penis. Het is een proces in twee fasen. Allereerst, in de uitstootfase, hoopt zaadvloeistof zich op in de prostaat. Daarna volgt de uitdrijvingsfase. De hals van de urinebuis sluit zich, zodat geen urine bij het sperma komt. Dan trekken de spieren van de peniswortel en van de urinebuis zich samen en persen zo het zaad naar buiten. Er zijn twee belangrijke problemen die mannen kunnen ervaren met betrekking tot de zaadlozing: voortijdige zaadlozing en helemaal geen zaadlozing. In de volksmond wordt een voortijdige zaadlozing ook wel te snel klaarkomen genoemd. Voortijdige zaadlozing overkomt vooral jongeren. In tegenstelling tot voortijdige ejaculatie kan een zaadlozing ook helemaal uitblijven. Je kunt ook een zogenaamd droog orgasme krijgen. Hierbij komt de man wel klaar, maar heeft hij geen zaadlozing.
    Lees verder
  • Elektrohypersensitiviteit
    Wat is elektrohypersensitiviteit?Elektrohypersensitiviteit, ook wel EHS genoemd, is een aandoening waarbij men overgevoelig is voor straling. Iemand met elektrohypersensitiviteit (EHS) voelt zich door straling erg ziek of heeft last van diverse klachten. Naar schatting heeft ongeveer drie procent van de wereldbevolking last van EHS. Verschillende onderzoeken hebben voorspeld dat in de toekomst zo’n veertig procent van de wereldbevolking overgevoelig wordt voor straling. Symptomen De symptomen van elektrohypersensitiviteit bouwen zich geleidelijk op. Op den duur wordt iemand met EHS steeds gevoeliger voor straling. Iemand met EHS krijgt op het moment dat hij wordt blootgesteld aan straling onmiddellijk last van:• Oorsuizen en piepen• Een licht gevoel in het hoofd• Hoofdpijn• Druk op de trommelvliezenWanneer de persoon aan de hoeveelheid straling blijft blootgesteld, krijgt hij onder andere last van: • Duizeligheid• Jeukende hoofdhuid• Sterke oorsuizen, soms non-stop• Irritatie voor harde geluiden• Concentratieproblemen• Hoofdpijn/migraine• Misselijkheid• Vermoeidheid• Slaapproblemen• Futloosheid• DepressiesDaarnaast hebben mensen met elektrohypersensitiviteit ook vaak last van allergieën zoals hooikoorts en voedselallergieën en zijn ze (over)gevoelig voor laagfrequente geluiden, geuren en licht.Al deze symptomen zijn te verklaren als klachten door chronische stress, veroorzaakt door straling. Er zijn voldoende aanwijzingen dat straling een stressor is waarop het lichaam reageert en wat een stressrespons teweegbrengt. Dit veroorzaakt zowel psychische stressklachten als lichamelijke stressklachten. Doordat ieder lichaam de stress anders verwerkt zijn de klachten van EHS zo divers. Per persoon is het klachtenpatroon veelal eenduidig en geldt dat de klachten afnemen bij verminderde blootstelling aan de straling.
    Lees verder
  • Elleboogkneuzing (Contusio of contusie elleboog)
    Een elleboogkneuzing is een beschadiging van de weke (zachte) delen tussen de huid en het bot van het ellebooggewricht. De huid zelf is niet beschadigd en bloedt dus niet. Andere woorden voor elleboogkneuzing zijn contusio of contusie van de elleboog. De elleboog is een zeer gevoelig en kwetsbaar gewricht waarin zich gemakkelijk na een letsel star bindweefsel kan ontwikkelen. Kapselschade en kraakbeenbeschadigingen komen hier ook vaak voor en kunnen ernstige beperkingen in de beweging veroorzaken. Ook kan een los fragmentje bot of kraakbeen na een letsel later veel problemen opleveren. Als de elleboog warm, gezwollen en beperkt in beweging blijft of wanneer zenuwuitval is opgetreden, is het noodzakelijk je huisarts te raadplegen.      
    Lees verder