GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

24 resultaten gevonden

  • Incontinentie
    Wat is incontinentie? Bij incontinentie kun je je urine en/of ontlasting niet ophouden, waardoor je dit onbeheersbaar en ongewild verliest. Incontinentie komt bij zowel mannen als vrouwen voor en heeft verschillende oorzaken. Daarnaast zijn er ook verschillende vormen van incontinentie. Oorzaken Stressincontinentie Bij stressincontinentie is er sprake van urine-incontinentie door ‘druk’ op de blaas, bijvoorbeeld bij hoesten, niezen, bukken, tillen of lachen. Als de bekkenbodemspieren (door bijvoorbeeld een bevalling of na een operatie) verwond of beschadigd zijn, kun je urine verliezen zonder aandrang te voelen. Een kwart van de vrouwen vanaf 35 jaar krijgt incontinentieproblemen na een of meer bevallingen. Meestal zijn de blaasspieren hierdoor verslapt en kunnen de blaas en baarmoeder wat verzakt zijn. Urge-incontinentie Een andere vorm van urine-incontinentie is urge-incontinentie (urge betekent aandrang). Het ongewild plassen ontstaat na een gevoel van aandrang, waarbij je niet in staat bent de urine binnen te houden. Dit kan ontstaan door een overactieve blaasspier. Dit houdt in dat de blaas extra gevoelig is voor prikkels. Hierdoor kunnen de blaasspieren zich onverwachts samentrekken waardoor er urine naar buiten komt. Andere oorzaken Incontinentie komt daarnaast vaak voor bij dementie, prostaatvergroting, gebrek aan zenuwbeheersing na een beroerte, multiple sclerose, plaatselijke kanker, dwarslaesie en blaasstenen. Ook zijn er bepaalde medicijnen die incontinentie als bijwerking kunnen hebben. Incontinentie voor ontlasting (fecale incontinentie) Bij fecale incontinentie verlies je ongewild ontlasting. In medische termen ook wel incontinentia faecalis (faeces is een ander woord voor ontlasting). Dit kan zich voordoen bij diarree of wanneer de kringspieren door ziekte of een bevalling zijn beschadigd. Een andere oorzaak is faecoliet (steenharde ontlasting), dikwijls veroorzaakt door langdurige verstopping. Behandeling Er zijn verschillende behandelingen voor incontinentie. Het kan veel tijd kosten om een passende en effectieve behandeling te vinden. Meestal bestaat de behandeling voor urine-incontinentie uit oefeningen om de bekkenbodemspieren te trainen, medicatie of een operatie. Fecale incontinentie kan behandeld worden met behulp van een operatie, stoma, darmspoelingen en oefeningen om de bekkenbodemspieren te trainen. Wanneer de behandelingen bij incontinentie niet goed genoeg werken, kun je met je arts overleggen of je in aanmerking komt voor andere behandelingen, zoals sacrale neurostimulatie. Ook zijn er hulpmiddelen om de urine of ontlasting op te vangen, zoals inleggers en broekjes. Je huisarts kan je hierin adviseren. Incontinentie wordt bij mannen en vrouwen vaak verschillend behandeld. De behandeling hangt vaak af van de oorzaak. Hieronder lees je een aantal voorbeelden. Behandeling incontinentie bij vrouwen Tegen urine-incontinentie bij vrouwen kunnen oefeningen van de bekkenbodemspieren of het dragen van een pessarium (een ring in de schede) helpen. Als er sprake is van een verzakking van de blaas of baarmoeder kan een operatie in bepaalde gevallen uitkomst bieden. Behandeling incontinentie bij mannen Bij mannen is een vergrote prostaat veelal de oorzaak van incontinentie. Een (gedeeltelijke) prostaatverwijdering is dan vaak de oplossing, tenzij de incontinentie na een operatie aan de prostaat is ontstaan. Dan biedt incontinentiemateriaal of een (condoom)katheter uitkomst. Als incontinentia faecalis (incontinentie voor ontlasting) het gevolg is van een anusinfectie, moet deze behandeld worden. Medicijnen bij incontinentie Je arts kan verschillende medicijnen bij stressincontinentie of aandrangincontinentie voorschrijven. Parasympaticolytica ontspannen de overactieve blaasspier bij mensen met aandrang-incontinentie. Bij stressincontinentie wordt een medicijn voorgeschreven dat de spieren rond de urinebuis versterkt. Daarnaast wordt soms botulinetoxine gebruikt bij incontinentie door een overactieve blaas. Een zeer kleine hoeveelheid wordt ingespoten in de zenuw die de blaasspier aanstuurt, zodat deze ontspant.
    Lees verder
  • Indigestie (Dyspepsie)
    Wat is indigestie? Indigestie, ook wel dyspepsie genoemd, is geen aandoening maar meer een verzamelnaam voor symptomen die gepaard gaan met te snel, te veel, te vet en te sterk gekruid eten. Je lichaam kan dan problemen krijgen met de spijsvertering en laat dit merken door onder andere buikklachten, een branderig gevoel achter het borstbeen of winderigheid. Het komt veel voor en doorgaans krijgt iedereen er wel eens mee te maken, maar is in de meeste gevallen goed te behandelen of te voorkomen. Symptomen De symptomen van indigestie zijn vaak per persoon verschillend. Ook kan de ene persoon er af en toe last van hebben, terwijl de ander er dagelijks mee te maken heeft. De volgende symptomen zijn te onderscheiden: Tijdens de maaltijd: Drukkend of vol gevoel in de maag Pijn in de bovenbuik Na de maaltijd: Oprispingen Winderigheid Brandend gevoel in bovenbuik Oorzaken Bij ongeveer 75% van de mensen met indigestie is de oorzaak bekend, en bij de overige 25% niet. In dat laatste geval spreek je van functionele dyspesie. Wanneer de oorzaak bekend is, spreek je ook wel van organische dyspesie. Mogelijke oorzaken zijn: Te veel, vet of te sterk gekruid voedsel Te snel eten Stress Roken Overmatig gebruik van alcohol, cafeïne of koolzuurhoudende dranken Zwangerschap Angst Bepaalde medicijnen, bijvoorbeeld bepaalde pijnstillers of antibiotica Nervositeit Sommige ziekten hebben indigestie als bijkomend symptoom. Voorbeelden hiervan zijn: Slokdarmontsteking Gastro-enteritis Een maagzweer Galstenen Bij aanhoudende indigestie, of zeer ernstige buikpijn, is het verstandig contact op te nemen met je huisarts. Behandeling De behandeling van indigestie is afhankelijk van de ernst van de klachten. In het geval van lichte klachten, merken de meeste mensen al verbetering wanneer ze hun eetpatroon aanpassen. Dat wil zeggen even voorzichtig zijn met wat je eet en drinkt: niet te veel eten, niet te veel vet en geen kruiden, koffie en alcohol. Daarnaast kunnen ook medicijnen ingezet worden. Medicijnen bij indigestie Deze hebben tot doel de productie van maagzuur te voorkomen of maagzuur te neutraliseren. Ze zijn er dan ook op gericht op het binden van het maagzuur. De meeste zuurbindende middelen bevatten een of meer van de volgende vier hoofdbestanddelen: aluminiumzouten, magnesiumzouten, calciumcarbonaat en natriumbicarbonaat. Maagzuurremmers werken niet altijd. Wanneer naar de arts? In de meeste gevallen gaat de indigestie, met al dan niet een aanpassing van de levensstijl, binnen twee weken over. Raadpleeg een arts wanneer dit niet het geval is of wanneer de pijn ernstig is of vergezeld gaat met deze klachten: Slikproblemen Veelvuldig overgeven (met bloed) Verlies van eetlust Gewichtsverlies (onbedoeld) Zwarte ontlasting, teerachtige ontlasting Geelzucht
    Lees verder
  • Inentingen
    Wat zijn inentingen? Inentingen of vaccinaties worden gegeven om besmettelijke infectieziekten te voorkomen. Je krijgt dan een middel ingespoten waar je afweersysteem op reageert door het aanmaken van antistoffen. Als je dan later besmet raakt met een ziekteverwekker waartegen je bent ingeënt, herkent je afweersysteem deze ziekteverwekker en maakt het hier snel een grote hoeveelheid antistoffen tegen aan. Wanneer krijg je inentingen? Er zijn verschillende momenten waarop je in aanmerking komt voor een vaccinatie. In Suriname is er de Vaccinatieweek, waarbij kinderen van nul tot twaalf jaar in fasen worden ingeënt tegen twaalf infectieziekten. Het programma is niet verplicht. Er wordt tegen de volgende ziektes gevaccineerd: Difterie Kinkhoest Tetanus Polio Haemophilus influenzae type b (Hib) Hepatitis B Pneumokokken Bof Mazelen Rodehond Meningokokken C Humaan Papillomavirus (HPV) Je kunt ook tot een bepaalde risicogroep behoren waardoor je in aanmerking komt voor vaccinaties. Als je bijvoorbeeld een medisch beroep hebt of bij de politie werkt, loop je meer risico om besmet te raken met hepatitis B. Hier wordt je dan tegen ingeënt. Als je ernstig ziek kunt worden van griep, bijvoorbeeld door ouderdom, diabetes of een longziekte, kun je ieder jaar een griepprik halen. Verder kun je vaccinaties krijgen als je naar een land reist waar bepaalde infectieziekten voorkomen. Soms zijn deze vaccinaties zelfs verplicht. Veel voorkomende vaccinaties voor reizigers zijn: Difterie Tetanus Polio (DTP) Hepatitis A Gele koorts Buiktyfus Hoe gaat een inenting in zijn werk? Een inenting is meestal een prik die je in je bovenarm krijgt. Baby’s krijgen de vaccinatie in het bovenbeen. Soms krijg je één soort vaccin meerdere malen toegediend, bijvoorbeeld om er voor te zorgen dat je levenslang beschermd bent tegen een bepaalde infectieziekte. Een vaccin bevat een verzwakte of dode ziekteverwekker of een onderdeel van de ziekteverwekker. Je lichaam maakt antistoffen tegen de ziekteverwekker in het vaccin. Van die antistoffen wordt snel meer aangemaakt als je echt besmet raakt met een ziekte, omdat je afweersysteem de ziekteverwekker dan herkend. Er blijft je leven lang een kleine hoeveelheid antistoffen in je bloed circuleren. Bijwerkingen bij een inenting Soms kan een inenting bijwerkingen veroorzaken. Meestal zijn de klachten mild, maar in zeldzame gevallen kan een vaccinatie ook ernstige bijwerkingen geven. De meest voorkomende klachten na een vaccinatie zijn: Roodheid, zwelling of pijn rond de prikplek Koorts Minder of juist meer slapen (bij baby’s) Deze bijwerkingen gaan meestal vanzelf over en duren één tot twee dagen. Als de klachten langer duren, moet je naar de huisarts gaan Andere zeer zeldzame bijwerkingen van vaccinaties zijn: Verkleurde benen Stuipen Uitslag Flauwvallen Als je last hebt van deze klachten, neem dan contact op met je huisarts
    Lees verder
  • Infectie
    Wat is een infectie? In het kort: Een ontsteking is de reactie van je lichaam op een infectie. Bij een infectie zijn ziekteverwekkende micro-organismen je lichaam binnengedrongen die zich vermenigvuldigen en een ontsteking veroorzaken. Deze micro-organismen kunnen zijn; bacteriën, virussen, schimmels of parasieten. Bekende infecties zijn; urineweginfectie, keelontsteking, longontsteking, buikgriep en sommige SOA’s Infecties kunnen in principe overal in je lichaam ontstaan. Infectieuze micro-organismen kunnen zich onder andere verspreiden door water, voedsel, insectenbeten, handen schudden, niezen en hoesten of seksueel contact. Symptomen verschillen per infectie. Algemene symptomen van een infectie zijn; roodheid, zwelling, warmte en pijn. Over een infectie Een infectie betekent het binnendringen van ziekteverwekkende micro-organismen in je lichaam die zich vermenigvuldigen en een ontstekingsreactie veroorzaken. De ontsteking is de reactie van je lichaam op een infectie. Micro-organismen zijn minuscule, voor het blote oog onzichtbare organismen, zoals bacteriën, virussen, schimmels en parasieten. Deze micro-organismen kunnen op verschillende manieren en plaatsen je lichaam binnendringen, waardoor verschillende infectieziekten ontstaan. Bekende voorbeelden van infecties zijn: Urineweginfecties – bijvoorbeeld een blaasontsteking of prostaatontsteking, vaak veroorzaakt door een bacterie. Luchtweginfecties – zoals een keelontsteking of longontsteking, vaak veroorzaakt door een virus of bacterie. Buikgriep – door een infectie met een bacterie of parasiet in je maag-darmkanaal. Vaginale infecties – zoals de door schimmel veroorzaakte candida infectie of SOA’s veroorzaakt door een virus of bacterie. In principe kan in je gehele lichaam een infectie ontstaan. Verspreiding van micro-organismen Micro-organismen kunnen zich op verschillende manieren verspreiden en in je lichaam terecht komen. Zo kunnen ze zich onder andere verspreiden via besmet water of voedsel, onhygiënisch toiletgedrag, seksueel contact, insectenbeten, handen schudden of het inademen van kleine vochtdeeltjes wanneer een besmet persoon niest of hoest. Je lichaam bevat zelf ook allerlei micro-organismen, die bijvoorbeeld in je maag-darmkanaal en op je huid leven. Deze darm- en huidflora, de zogenaamde commensalen, veroorzaken normaal gesproken geen ontstekingsreactie. Wanneer je een verstoord afweersysteem hebt, kunnen de commensalen echter wel ziekte veroorzaken. Wanneer je ziek wordt van een micro-organisme waar gezonde mensen normaal gesproken niet ziek van zouden worden, spreek je van een opportunistische infectie.  Sommige infectieziekten zijn niet besmettelijk, andere wel. Sommige zijn zelfs zo besmettelijk dat het verplicht isoleren en behandelen van besmette personen noodzakelijk is. Dit is het geval bij bijvoorbeeld polio, tuberculose en difterie.
    Lees verder