GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
70 resultaten gevonden
-
Taaislijmziekte (Cystic fibrosis)
Wat is taaislijmziekte? In het kort: Taaislijmziekte wordt ook wel cystic fibrosis (CF) genoemd. Het is een chronische aangeboren ziekte. Taaislijmziekte staat bekend als een luchtwegaandoening, maar de ziekte heeft ook een grote invloed op de spijsvertering. Doorgaans wordt taaislijmziekte in de eerste twee levensjaren ontdekt, bijvoorbeeld door symptomen of de hielprik. Symptomen bij baby’s zijn onder andere; aanhoudend hoesten, moeizame ademhaling, stinkende vette ontlasting en regelmatig luchtweginfecties. De gevolgen van deze aandoening zijn onder andere groeiachterstand, longproblemen, hartfalen, gal- en nierstenen en neuspoliepen. De diagnose taaislijmziekte kan door een arts worden gesteld met een hielprik, zweettest, DNA-onderzoek en/of stroommeting in het darmweefsel. Taaislijmziekte is niet te genezen. Behandelen van de ziekte richt zich op het voorkomen en bestrijden van luchtweginfecties, het op peil houden van de conditie en voeding, en het behandelen van verteringsstoornissen. Over taaislijmziekte Taaislijmziekte is een chronische aangeboren ziekte die ook wel cystic fibrosis (CF) wordt genoemd. Taaislijmziekte ontstaat in klieren op verschillende plekken in je lichaam die slijm aanmaken. Zo worden stof en bacteriën die je inademt afgevoerd uit de luchtwegen met behulp van slijm. Ook de darmwand, alvleesklier en lever produceren slijm dat verteringsstoffen, ook wel enzymen genoemd, vervoert naar de dunne darm. Als je cystic fibrosis hebt, is het slijm dat wordt afgescheiden erg taai, dik en stroperig. Dit maakt het moeilijk om het bijvoorbeeld op te hoesten. Doordat het slijm zo taai is, kan het minder goed afvalstoffen afvoeren. Ook gaat het slijm ophopen in (de afvoergangen van) verschillende organen. Hierdoor ontstaan verstoppingen en infecties in de longen, alvleesklier en de lever. Als gevolg hiervan gaan deze organen steeds minder goed functioneren. De meeste mensen kennen taaislijmziekte als een luchtwegaandoening, maar de ziekte heeft ook een grote invloed op de spijsvertering. Denk aan een slechte opname van vetten, eiwitten en vitaminen.Lees verder -
Talgkliercyste
Wat is een talgkliercyste? Een talgkliercyste, ook wel atheroomcyste genoemd, ontstaat als een talgklier in je huid verstopt raakt. Talg wordt geproduceerd door duizenden talgkliertjes in je huid. Door het vette talg dat deze kliertjes produceren, blijft je huid soepel en schoon. Op deze manier droogt je huid niet uit en word je beschermd tegen infecties door bacteriën en schimmels. Een talgkliercyste is een goedaardige aandoening en je hebt er dan ook meestal geen klachten van. Wel kan het cosmetisch onwenselijk zijn. Oorzaken Een talgkliercyste wordt veroorzaakt door een verstopping van de talgklier. Deze verstopping ontstaat meestal doordat oude huidcellen zich ophopen in de afvoer van je talgklier. Hierdoor kan je klier het talg dat hij produceert niet meer kwijt. Je lichaam probeert dit vocht af te schermen door om het talgkliertje een wand te maken. Hierdoor ontstaat een met vocht gevulde holte, een cyste. In dit geval dus een talgkliercyste. Een talgkliercyste zit meestal in je nek, op je hoofd of op je romp. Omdat talgklieren altijd bij haartjes in de buurt zitten, kan de cyste overal voorkomen waar ook haar voorkomt. Talgkliercystes komen twee keer vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Symptomen Talgkliercystes zijn vaak gemakkelijk te herkennen. Ze liggen net onder je huid en zitten niet vast aan omliggende structuren. Ze zijn rond en voelen zacht aan. In het midden van de rode zwelling is soms een zwart puntje herkenbaar. Dit is de afvoer van de verstopte talgklier. Vooral door dit laatste is het gemakkelijk te onderscheiden van een vetgezwel (lipoom). Als een talgkliercyste zich in de schaamstreek bevinden schijnen ze vaak wit door, omdat de huid daar erg dun is. Overigens kan een talgkliercyste wel ontstoken raken door bacteriën. Als dit gebeurt, krijg je meestal last van de volgende klachten en symptomen: Roodheid van de zwelling Pijn Toename van de zwelling Als de cyste openbarst kan er pus en talg uitkomen Al deze klachten zijn niet ernstig. Wel is het verstandig om voor behandeling naar je huisarts te gaan als je een ontstoken talgkliercyste hebt. Diagnose Een talgkliercyste kun je meestal gemakkelijk zelf vaststellen. Als je twijfelt, kun je naar je huisarts gaan. Deze kan meestal op het oog al uitmaken of er inderdaad sprake is van een talgkliercyste. Als je huisarts het niet zeker weet, kan er eventueel verder onderzoek gedaan worden. Dit is meestal niet nodig, omdat de kans dat er iets ernstigs aan de hand is heel klein is. Als je toch graag wilt weten of het inderdaad een talgkliercyste is, kan je huisarts een echo laten maken. Dit is een onderzoek met behulp van ultrageluid. Als er daarna nog steeds twijfel bestaat, kan je huisarts, dermatoloog of chirurg de zwelling wegsnijden. Deze zal de zwelling dan in het laboratorium laten onderzoeken. Behandeling Als je talgkliercyste niet ontstoken is, is er geen behandeling nodig. Wel blijft het risico bestaan dat de talgkliercyste ontstoken raakt. Ontstoken talgkliercystes geven meer klachten en moeten wel behandeld worden. Je huisarts of dermatoloog kan een sneetje maken in de cyste, zodat deze veilig kan leeglopen. Dit is een simpele ingreep die je snel van je klachten af helpt. De cyste zal, als de ontsteking weer tot rust is gekomen, later alsnog verwijderd moeten worden om herhaling te voorkomen. Als de talgkliercyste niet ontstoken is, maar wel op een vervelende plek zit, of als je het niet mooi vindt, kun je deze laten verwijderen. De plaats waar de cyste wordt weggesneden, zal de behandelend arts verdoven. Daarna zal hij met een scherp mesje de cyste wegsnijden. Het wondje wordt daarna gehecht. Het verwijderen van een cyste is een veilige ingreep die vijf à tien minuten in beslag neemt. Hechtingen na verwijdering cyste Is op je hoofd of nek een talgkliercyste weggenomen? Dan mogen de hechtingen er na ongeveer zeven tot tien dagen uit. Hechtingen in je romp moeten iets langer zitten, namelijk twee weken. Het is verstandig de wond de eerste 48 uur droog te houden en dus niet te douchen. Dit maakt de kans op een mooi herstel van de wond groter.Lees verder -
Tamponziekte (Toxic Shock Syndrome)
Wat is tamponziekte? In het kort: Tamponziekte (Toxic Shock Syndrome) is een ernstige, acute ziekte. De bacterie stafylococcus aureus zorgt voor een infectie die tamponziekte veroorzaakt. Door langdurig inhouden van tampons of beschadigingen van de huid en slijmvliezen komen toxinen het bloed binnen. Symptomen van tamponziekte zijn onder andere extreme bloeddrukdaling (shock) en hoge koorts. Schakel bij het vermoeden van tamponziekte gelijk een (huis)arts in. Tamponziekte kan dodelijk zijn wanneer een patiënt in een shock verkeert. Bij tamponziekte is een antibioticakuur zo snel mogelijk nodig. Tamponziekte kan onder andere worden voorkomen door geen grote tampons te gebruiken en een tampon niet te lang in te houden. Over tamponziekte Tamponziekte is een acute, zeldzame ziekte die vaak ernstig verloopt. Hoewel het Toxic Shock Syndrome (TSS) bij iedereen (zowel mannen als vrouwen) kan optreden, bestaat ongeveer de helft van de patiënten uit jonge menstruerende vrouwen die tampons gebruiken. Vandaar de naam tamponziekte. Bij tampongebruikers treedt tamponziekte tijdens of vlak na het menstrueren op. In andere gevallen is het ontstaan onvoorspelbaar. Schakel gelijk een (huis)arts in bij verdenking van tamponziekte. Zonder behandeling kan het Toxic Shock Syndrome een dodelijke afloop hebben.Lees verder -
Tandaandoeningen
Wat zijn tandaandoeningen? Tanden en kiezen ontwikkelen zich na de geboorte. Eerst het melkgebit en daarna het definitief gebit. Tanden kunnen 'in aanleg' afwijken in vorm, doorbraakplaats en doorbraaktijdstip. Problemen hiervan komen regelmatig voor. De tandarts en orthodontist kunnen beoordelen welke behandelingen mogelijk zijn. Als tanden en kiezen in de mondholte doorgebroken zijn worden ze belaagd door verschillende gevaren. De bekendste is 'cariës'. Door combinatie van bacteriën en suiker ontstaat er zuur, dat werkt in op tandglazuur en er kunnen gaatjes ontstaan. Er zijn ook bacteriën die het tandvlees en kaakbot afbreken. Dat leidt tot ontsteking en verlies van steunweefsel, 'parodontitis'. Een belangrijk ander gevaar is 'tandtrauma'. Eén op de 5 kinderen beschadigt de voortanden tijdens sport of spel. In de laatste jaren zien tandartsen veel 'tanderosie'. Door het drinken van vruchtensappen en frisdranken (met en zonder koolzuur) wordt het tandglazuur aangetast. Hoe kan ik tandaandoeningen voorkomen? De beste preventie voor tandcariës: tweemaal daags tandenpoetsen met een fluoride tandpasta en een tandenborstel van maximaal 3 maanden oud. Beperk ook het gebruik van suiker en eet en drink maximaal 6x op een dag! Voor parodontitis: nauwkeurig poetsen en reinigen tussen de tanden en kiezen met flos, tandenstokers en/of ragers. Uw tandarts of mondhygiënist kan meten of het goed gaat en met u een individueel plan voor de reiniging maken. Voor tandtrauma: gebruik bij contactsporten maar ook bij alle teamsporten een gebitsbeschermer. Een maatgemaakte beschermer heeft pas zin na doorbraak van de hoektanden. Veel verzekeringen vergoeden de kosten voor een beschermer op maat. Doe voorzichtig met rennen en duiken in het zwembad. Voor tanderosie: Gebruik het idee van maximaal 6x daags eten of drinken, en denk vaker aan water of melk. Beperk het drinken van vruchtensappen en frisdranken. Hou dranken zeker niet lang in de mond. En poets niet direct na het drinken, dan is het glazuur oppervlakkig verzwakt. Door regelmatig bezoek aan de tandarts kunnen risicopatiënten voor cariës, parodontitis en tanderosie vroegtijdig worden herkend en op tijd worden behandeld.Lees verder