GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

70 resultaten gevonden

  • Te veel cafeïne
    Wat is cafeïne? Cafeïne is een stof die in koffie, thee, cacao en bepaalde frisdranken zoals cola voorkomt. De stof heeft een licht stimulerende werking op het centrale zenuwstelsel, waardoor men zich energieker gaat voelen. Dit kan zich uiten in een snellere reactie, een beter concentratie vermogen, een scherpe waarneming, slapeloosheid en een beter humeur. Hoeveel koppen koffie per dag? Cafeïne in koffie werkt niet vochtafdrijvend. Een kop koffie bevat ongeveer 80 mg cafeïne en twee koppen zijn bij de meeste mensen al voldoende om het stimulerende effect teweeg te brengen. De gevoeligheid voor cafeïne is sterk individueel bepaald maar bij grote hoeveelheden zoals 7 koppen (560 mg) koffie per dag of meer kunnen rusteloosheid, slapeloosheid, trillingen of hoofdpijn ontstaan. Ben ik verslaafd aan cafeïne? Als regelmatig koffie wordt gedronken, raakt het centraal zenuwstelsel hier aan gewend. Toch heeft het zenuwstelsel niet steeds meer cafeïne nodig om eenzelfde effect te bewerkstelligen. Aan cafeïne kan men dan ook niet lichamelijk verslaafd raken. Wel is het zo dat als de koffieconsumptie plotseling stopt, het centraal zenuwstelsel zich moet aanpassen. Dit kan bij sommige personen die hier gevoelig voor zijn hoofdpijn en vermoeidheid veroorzaken die één tot enkele dagen kan aanhouden. Indien men de consumptie van cafeïne geleidelijk vermindert treedt geen hoofdpijn op. Handig weetje: In een kop thee zit ongeveer eenderde van de hoeveelheid aan cafeïne ten opzichte van een kop koffie.
    Lees verder
  • Te veel rode bloedcellen
    Wat zijn te veel rode bloedcellen? In het kort: Bij te veel rode bloedcellen is het bloed stroperig en kan het bloed gaan samenklonteren. Oorzaken zijn onder andere zuurstofgebrek en uitdroging. Bekende symptomen zijn hoofdpijn, duizeligheid en vermoeidheid. De behandeling van te veel rode bloedcellen is afhankelijk van de oorzaak. Over te veel rode bloedcellen Wanneer te veel rode bloedcellen in het bloed aanwezig zijn, wordt het bloed stroperig en kunnen de cellen samenklonteren waardoor verstopping kan ontstaan. Verstopping is gevaarlijk, want het achterliggende weefsel krijgt in dat geval geen of onvoldoende zuurstof. Oorzaken Er zijn verschillende oorzaken mogelijk voor een teveel aan rode bloedcellen. Hieronder een overzichtje: Een reactie op zuurstofgebrek. Dit kan komen door zwaar roken, hartfalen, longziekten en verblijf op grote hoogte. Dehydratie (uitdroging). Wanneer iemand geen vocht binnen krijgt zal het bloed stroperiger worden. Door de aandoening polycythaemia vera (PV). Dit is een zeldzame, chronische beenmergaandoening waarbij de aanmaak van rode bloedlichaampjes is verstoord. Symptomen Door een teveel aan rode bloedcellen neemt het bloedvolume toe en wordt het bloed dikker. Hierdoor neemt de bloedcirculatie voornamelijk in de kleinste haarvaten af. Hierdoor kun je last krijgen van de volgende symptomen: Hoofdpijn en suizende oren Duizeligheid en onscherp zicht Vermoeidheid Kortademigheid Rode huid Bloeddoorlopen ogen Jeuk Trombose Bloedingen aan slijmvliezen of huid Jicht Diagnose Om een diagnose te stellen kan je arts een bloedtest laten doen om de concentratie rode bloedcellen te meten. Daarnaast kan een beenmergpunctie genomen worden om te testen op een toegenomen productie van rode bloedcellen. Behandeling De behandeling van te veel rode bloedcellen hangt af van de oorzaak van het probleem. Wanneer het teveel aan rode bloedlichaampjes veroorzaakt is door roken, hartfalen of longziekten, kan deze achterliggende oorzaak aangepakt worden. Wanneer het overschot aan rode bloedcellen veroorzaakt is door PV kan er elke week wat bloed afgenomen worden totdat de concentratie weer normaal is. Oudere mensen met PV krijgen soms radioactief fosfor of chemotherapie om de productie van rode bloedcellen af te remmen. Met behandeling kunnen de meeste PV-patiënten nog tien tot vijftien jaar na de diagnose leven.
    Lees verder
  • Te vroege puberteit (Pubertas praecox)
    Wat is te vroege puberteit? De puberteit is de periode van de geslachtelijke rijpwording. De puberteit begint meestal tussen het 10de en 14de levensjaar. De puberteitsperiode gaat gepaard met allerlei lichamelijke en geestelijke veranderingen, die bij de ene tiener meer uitgesproken aanwezig zijn dan bij de andere. Wanneer puberteitsverschijnselen op jonge leeftijd ontstaan (voor het 10de levensjaar) wordt gesproken van pubertas praecox (te vroege puberteit). Het gaat om verandering van primaire geslachtskenmerken of secundaire geslachtskenmerken. Symptomen Pubertas praecox bij meisjes wordt gekenmerkt door borstontwikkeling en ontwikkeling van schaamhaar voor het 8ste levensjaar en/of het optreden van de menstruatie voor het 10de levensjaar. Pubertas praecox bij jongens wordt gekenmerkt door testis en/of penisvergroting, pubisbeharing en/of gezichtsbeharing voor het 9de levensjaar. Pubertas praecox kan ontstaan ten gevolge van hormoonstoornissen. Het is daarom belangrijk een arts te raadplegen wanneer puberteitsverschijnselen zich op een te jonge leeftijd openbaren.
    Lees verder
  • Te zwak werkende hypofyse
    Wat is een te zwak werkende hypofyse? Hieronder wordt verstaan een onvoldoende werking van de voorkwab van de hypofyse. De hypofyse speelt een zeer belangrijke rol in de groei, de seksuele ontwikkeling en het basale metabolisme. Daartoe worden in de voorkwab 6 hormonen gemaakt die op verschillende delen van het lichaam hun invloed doen gelden. Indien een of meerdere van deze hormonen niet of minder worden geproduceerd (hypopituïtarisme) heeft dat dan ook grote gevolgen voor onder andere de seksuele ontwikkeling en de vruchtbaarheid. De patiënt kan er tevens vroegtijdig oud uitzien, zich zwak voelen en dikwijls een slechte gezondheid hebben. Oorzaken In de meeste gevallen zijn een ernstig hoofdletsel, een tumor van de hypofyse of de bijwerking van de behandeling van een dergelijke tumor de oorzaak van een vermindering in de hormoonproductie. Soms kan er echter geen duidelijke oorzaak worden gevonden. Behandeling Hypopituïtarisme kan niet echt genezen, maar veel van de gevolgen kunnen dankzij de moderne behandelingen met succes worden aangepakt.
    Lees verder