GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
20 resultaten gevonden
-
Wondroos (Erysipelas, Belroos)
Wat is wondroos? Wondroos of belroos (erysipelas) is een bacteriële infectie van de huid en het onderhuidse weefsel. Oorzaken De infectie wordt meestal veroorzaakt door streptokokken en soms door stafylokokken. Deze bacteriën komen van nature al voor op je huid, maar zijn dan ongevaarlijk. Wondroos is overigens niet hetzelfde als gordelroos (dat is een virusinfectie). Je kunt wondroos oplopen doordat de bacteriën via een wondje je huid binnenkomen. Wondroos komt het meest voor op de benen (vaak via wondjes op de voet), maar ook op je armen en in je gezicht kun je wondroos krijgen. Wondroos is over het algemeen niet van persoon tot persoon besmettelijk. De bacterie die wondroos veroorzaakt komt heel veel voor, maar alleen mensen met een verminderde weerstand worden er ziek van. Wondroos komt het meest voor bij mensen met een verzwakt afweersysteem. Kinderen, ouderen, mensen met diabetes en hartpatiënten vallen onder de risicogroepen om wondroos te krijgen. Symptomen Eén of twee dagen van moeheid, lusteloosheid of niet lekker voelen gaan vaak vooraf aan het ontstaan van wondroos. Daarna raakt de aangedane huid rood, warm en opgezwollen. Soms zijn er blaasjes zichtbaar. Ook doet het geïnfecteerde gebied pijn. De grens van wondroos naar ‘gezond’ weefsel is duidelijk zichtbaar. Vaak komt bij wondroos ook koorts en rillingen kijken. Je kunt je er goed ziek van voelen. In ernstige gevallen van wondroos of wanneer het niet snel behandeld wordt kunnen complicaties optreden. De infectie kan bijvoorbeeld dieper in het weefsel gaan zitten en de spieren aantasten. Ook kunnen de lymfeklieren ontstoken raken of kan de bacterie zich via het bloed verder verspreiden (bloedvergiftiging). Behandeling Wanneer een arts de diagnose ‘wondroos’ stelt, zal hij je een antibioticakuur voorschrijven. Het is belangrijk dat je deze kuur helemaal afmaakt, want anders kan de wondroos weer terugkomen. Verder moet je proberen om het aangedane deel zoveel mogelijk rust te geven. Bijvoorbeeld door je been hoog te leggen of je arm in een mitella te doen. Wanneer de wondroos ernstig is, kun je in het ziekenhuis opgenomen worden voor een antibioticakuur dat via een infuus wordt toegediend. Als je regelmatig last hebt van wondroos is het belangrijk om je huid goed schoon te houden en wondjes tijdig te verzorgen en te ontsmetten. Op die manier voorkom je dat bacteriën naar binnen kunnen komen. Vaak wordt een been ook gezwachteld om te zorgen dat de zwelling sneller afneemt.Lees verder -
Wormen bij mensen
Wat zijn wormen bij mensen? In het kort: Wormen zijn parasieten die bij mensen voorkomen in de darmen of weefsels. Er zijn verschillende soorten wormen, zoals aarsmaden, lintwormen en spoelwormen. Wormen bij mensen ontstaan door besmetting van dier op dier, dieren op mensen of andersom, of mens op mens. Bekende symptomen zijn buikpijn, misselijkheid, diarree of jeuk rond de anus. De behandeling van wormen bestaat uit antiwormmiddelen (medicijnen) en hygiëne-adviezen. Over wormen bij mensen Wormen zijn parasieten die bij mensen in de darmen of weefsels kunnen leven. Wormen komen voor in drie verschillende stadia, namelijk: Eitje Larve Worm Er zijn verschillende soorten wormen. De meest voorkomende zijn: De aarsmade. Een kleine worm van ongeveer vijf tot tien millimeter die vaak bij kinderen voorkomt. De worm is geelwit van kleur en kan in je darmen leven. De eitjes van de aarsmade zitten op de anus en worden daarom vaak via de vingers verspreid. De lintworm. Een darminfectie die het gevolg is van onvoldoende verhit vlees. De lintworm kan wel vijf tot tien meter lang worden. De spoelworm. Een darmparasiet die vooral in tropische en subtropische streken voorkomt. Infectie vindt meestal plaats via ongewassen groente of fruit. De spoelworm heeft een lengte van vijftien tot veertig centimeter. De zweepworm. Een parasiet van drie tot vijf centimeter die zich in het darmkanaal bevindt. De wormen worden overgedragen via de ontlasting van dieren.Lees verder -
Wortelkanaalontsteking
Wat is een wortelkanaalontsteking? Een wortelkanaalontsteking is een ontsteking van het binnenste weefsel van de tand. In de wortel van je tand bevinden zich één of meerdere wortelkanalen. Deze zijn gevuld met tandmerg of pulpa, wat bestaat uit kleine bloedvaten, bind- en zenuwweefsel. Bij een wortelkanaalontsteking is de pulpa ontstoken. Oorzaken Er zijn verschillende oorzaken van een wortelkanaalontsteking. Tandbederf is de meest voorkomende. Tandbederf wordt veroorzaakt door zuurvormende bacteriën (Streptococcus mutans). Deze bacteriën zetten de suikers en zetmeel uit voedselresten in je mond om in zuur, wat het tandglazuur oplost. Hierdoor kunnen gaatjes (cariës) ontstaan. Door tandbederf kan er een ontsteking in je tandmerg ontstaan. Hiernaast kunnen lekkende vullingen of een harde klap op je gebit ook de oorzaak van een ontstoken wortelkanaal zijn. Symptomen Bij wortelkanaalontsteking is één van de eerste symptomen gevoelige tanden. Je krijgt last van je tanden of kiezen bij het drinken van koude of juist warme drankjes. Daarna krijg je bij een wortelkanaalontsteking klachten in je tanden of kiezen. Een ontsteking in het wortelkanaal veroorzaakt hevige zenuwpijn.Lees verder -
WPW-syndroom (Wolff-Parkinson-White syndroom)
Wat is het WPW-syndroom? In het kort: Het WPW-syndroom is een aangeboren hartritmestoornis. Het hart klopt hierbij extreem snel. De oorzaak van het WPW-syndroom is een extra verbinding tussen de hartboezems en hartkamers: de bundel van Kent. De klachten treden op in aanvallen van enkele minuten tot uren. Bekende symptomen zijn hartkloppingen, duizeligheid en flauwvallen. Soms heeft iemand helemaal geen symptomen en blijft de aandoening lang onopgemerkt. Het Wolff-Parkinson-White syndroom kan worden aangetoond op een ECG (hartfilmpje). Behandeling van het WPW-syndroom is niet altijd nodig. Soms worden medicijnen ingezet ter preventie van hartritmestoornissen (anti-aritmica). Over het WPW-syndroom Het Wolff-Parkinson-White syndroom, afgekort het WPW-syndroom, is een aangeboren hartritmestoornis. Normaal gesproken slaat het hart in een regelmatig ritme. Bij fysieke inspanning kan de hartslag hoger worden, maar in rust zakt deze weer. In rust slaat het hart gemiddeld tussen de 60 en 100 keer per minuut. Bij het WPW-syndroom klopt het hart extreem snel. Vaak heeft men het over een hartslag van wel 200 keer per minuut of meer, maar hier bestaat controversie over en de hartslag per minuut is niet leidend voor het syndroom. De versnelde hartslag treedt op in aanvallen die variëren van enkele minuten tot enkele uren. Het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.Lees verder