GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

72 resultaten gevonden

  • Ziekte van Addison
    Wat is de ziekte van Addison? In het kort: In de meeste gevallen is de ziekte van Addison een auto-immuunziekte die wordt veroorzaakt doordat de bijnierschors niet genoeg hormonen (cortisol en aldosteron) produceert. De ziekte kan ook veroorzaakt worden door bijvoorbeeld tuberculose, kanker, een schimmelinfectie of een ziekte aan de hypofyse. Vermoeidheid, spier- en gewrichtspijn, buikpijn, misselijkheid, bruine verkleuring van de huid, uitdroging, lage bloeddruk en veel urineren zijn veelvoorkomende klachten. De ziekte kan niet worden genezen, maar wel behandeld met hormonen die ervoor zorgen dat het tekort aan hormonen verdwijnt. Bij een Addisoncrisis of shock, is het belangrijk dat je direct behandeld wordt. Over de ziekte van Addison De ziekte van Addison is een auto-immuunziekte en wordt veroorzaakt doordat de bijnierschors niet genoeg hormonen meer produceert. De bijnierschors is de buitenste laag van de bijnier, een klein orgaan dat op je linker- en rechternier zit. De ziekte van Addision wordt daarom ook wel het syndroom van Addison of primaire bijnierschorsinsufficiëntie genoemd. De hormonen die normaal gesproken worden gemaakt in de bijnierschors zijn cortisol en aldosteron. Cortisol is een hormoon dat helpt bij de aanmaak van energie en is belangrijk bij stress en inspanning. Aldosteron is van belang bij de water- en zouthuishouding van je lichaam. Als je de ziekte van Addison hebt, worden deze hormonen te weinig aangemaakt. Een andere aandoening, waarbij je juist te veel van deze hormonen aanmaakt, noem je de ziekte van Cushing.
    Lees verder
  • Ziekte van Alzheimer
    Wat is ziekte van Alzheimer? De ziekte van Alzheimer is een vorm van dementie. Als je dementie hebt, gaan cellen in je hersenen steeds minder goed werken en sterven af. Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie. De ziekte begint meestal als je tussen de 70 en de 80 jaar bent, maar kan ook eerder beginnen.  Relatie tandvleesproblemen en Alzheimer Mensen met een chronische tandvleesontsteking lopen een verhoogd risico om de ziekte van Alzheimer te ontwikkelen. Een chronische tandvleesontsteking kan namelijk bijdragen aan een daling van het denkvermogen. Wetenschappelijk onderzoek toont aan dat er restproducten van een mondbacterie in de hersenen van mensen met dementie zijn gevonden. Deze mondbacterie komt vooral in de bloedbaan terecht door tandartsbehandelingen waarbij apparatuur of voorwerpen worden gebruikt. Verder kan de mondbacterie de bloedbaan bereiken via alledaagse handelingen als eten, kauwen en tandenpoetsen. Deze bacterie gaat via de bloedbaan naar de hersenen.
    Lees verder
  • Ziekte van Andrews-Barber
    Wat is de ziekte van Andrews-Barber? De ziekte van Andrews-Barber, ook wel psoriasis pustulosa palmoplantaris genoemd, is een zeldzame vorm van psoriasis. De aandoening kenmerkt zich onder andere door pustels (blaasjes met pus) op de handpalmen en/of onder de voeten. De ziekte van Andrew-Barbers ontstaat, net als de andere vormen van psoriasis, meestal tussen het twintigste en dertigste levensjaar of na het vijftigste levensjaar. Chronische ziekte De ziekte van Andrews-Barber is een chronische huidziekte. Dit houdt in dat je de ziekte levenslang bij je draagt. Ondanks dat de psoriasis pustulosa altijd aanwezig is, zitten er niet continu plekken op de huid. De huidaandoening komt namelijk voor in onregelmatige uitbarstingen. Deze terugkerende periodes van uitbarstingen zijn bij iedereen anders.  
    Lees verder
  • Ziekte van Bang
    Wat is de ziekte van Bang? De ziekte van Bang is een infectieziekte. De ziekte wordt veroorzaakt door Brucella abortus Bang, een bepaald type bacterie. Symptomen Kenmerkend is een golvend koortsverloop met relatief lange koortsvrije perioden. Soms gaat de ziekte gepaard met huidverschijnselen. Het begin van de ziekte is als het begin van buiktyfus. In de tweede week treden de volgende ziekteverschijnselen op: ochtendzweten; prikkelbaarheid; gevoel van zwakte; extreme moeheid. Na de genezing is men nog lange tijd zeer snel vermoeid. De mogelijke complicaties zijn: gewrichtsontstekingen; blaasontsteking; dyspepsie; hartaandoeningen; en infectie van de urinewegen.    
    Lees verder