Pediculosis pubis (Schaamluis)

Wat is pediculosis pubis?

Pediculosis pubis of schaamluis is een ongevaarlijke aandoening die je onder andere kunt oplopen door seksueel contact, maar ook door het gezamenlijk gebruik van kleding of dicht tegen elkaar aan te liggen. Omdat het ook via seks overdraagbaar is spreek je in dit geval van een SOA. Schaamluizen voeden zich met menselijk bloed. Ze zijn niet gevaarlijk, maar wel heel vervelend. Schaamluizen, ook wel platjes genoemd, zijn kleine parasieten die graag verblijven op plaatsen waar veel haar zit en het warm en vochtig is. Het feit dat meer mensen hun schaamhaar scheren heeft ervoor gezorgd dat schaamluis niet zo vaak meer voorkomt.

Een andere vorm van besmetting met luizen is de hoofdluis.

 

 

Schaamluizen worden via seksueel en lichamelijk contact overgebracht en leven daarom meestal in de schaamstreek. Schaamluis kun je niet voorkomen door het gebruiken van een condoom.

Daarnaast kun je schaamluizen ook overbrengen door handdoeken of kleding van elkaar te gebruiken of door kort na elkaar in hetzelfde bed te liggen. Schaamluis kan ook op andere behaarde locaties op het lichaam voorkomen zoals:

  • In je bilspleet
  • In borsthaar
  • In een behaarde navel
  • Aan de binnenkant van je dijen
  • Onder je oksels
  • In je baard
  • In je wenkbrauwen
  • In je wimpers

De eerste twee weken na de besmetting heb je geen symptomen; je merkt niets van de schaamluis. Vervolgens begin je last te krijgen van jeuk in het schaamhaar, dit is een allergische reactie op de luizenbeetjes. Op de huid ontstaan na een beet grijsblauwe, niet jeukende ronde vlekjes van ongeveer één centimeter doorsnede. Deze vind je vooral op de onderbuik en dijen. Ondanks heftige jeuk moet krabben vermeden worden, omdat hierdoor de huid rood wordt en geïnfecteerd en ontstoken kan raken.

Naast jeuk kun je bij schaamluis last krijgen van de volgende symptomen:

  • Rode of bruine plekjes die je vindt in je ondergoed: dat is de ontlasting van de luisjes.
  • Puntjes aan je schaamharen. Dit zijn de eitjes (neten) of de luisjes zelf.

Je kunt dit heel makkelijk vaststellen, maar bij twijfel is het altijd verstand om naar een dokter te gaan.

Als je schaamluis hebt, hoef je niet per se naar de dokter voor een behandeling. Schaamluis is namelijk de enige SOA die je zelf kunt vaststellen en behandelen. Een stof- of luizenkam kan een handig hulpmiddel zijn bij het opsporen en verwijderen van een deel van de luizen en neten. Gebruik eventueel een vergrootglas om het uitgekamde materiaal te bekijken als je het niet goed kunt zien. Twijfel je toch, dan kun je naar de huisarts gaan.

Als je schaamluis hebt opgelopen, is het wel verstandig om je op andere SOA’s te laten onderzoeken. Hiervoor kun je bij de huisarts of Stichting Lobi terecht. Om te voorkomen dat je opnieuw schaamluis krijgt, moet je je bedpartner(s) inlichten zodat deze ook een behandeling tegen schaamluis kunnen ondergaan.

Sprays en lotions

Wassen met water en shampoo helpt niet tegen schaamluis. Je kunt schaamluis wel behandelen met speciale middelen tegen luis die te koop zijn bij de apotheek of drogist. Vaak gaat het om crèmes en sprays. Lees eerst goed de gebruiksaanwijzing. Ongeveer twaalf uur na de behandeling zijn alle luizen en neten dood. Herhaal de behandeling tegen schaamluis na een week, dan is het zeker dat ook de luisjes die net uit de eitjes komen gedood worden.

Gebruik deze behandeling niet wanneer je schaamluis in je wimpers hebt. Smeer je wimpers in dat geval tweemaal daags in met vaseline. Na ongeveer tien dagen zijn de schaamluizen dan dood. Om van de schaamluis af te komen kun je ook je schaamhaar afscheren.

Schaamluis uit je kleding halen

Was je kleding en beddengoed op zestig graden. Leg kleding die niet gewassen kan worden 48 uur in de vriezer in een afgesloten plastic zak. Laat je matras en kussen luchten. Als je dit allemaal gedaan hebt, dan kun je er gerust op zijn dat de schaamluis overwonnen is.