Tracy en Tjark delen hun ervaring over het hebben van een premature baby
Tracy en Tjark verwelkomden baby Terell in de wereld bij pas 30 weken zwangerschap. Wat begon als een normale zwangerschap zonder noemenswaardige complicaties eindigde in een vroegtijdige bevalling als gevolg van verergerde pre-eclampsie of zwangerschapsvergiftiging. “Na de bevalling werd het duidelijk dat Terell een overlevingskans had van slechts 50%. Dit maakte mij bang, omdat een andere moeder kort daarvoor haar baby was kwijtgeraakt na een premature bevalling”, geeft Tracy aan.
Tjark schrok toen hij te horen kreeg dat de arts de zwangerschap vroegtijdig zou beëindigen, maar hij wist dat deze interventie nodig was om de levens van Tracy en zijn zoon veilig te stellen. “Ik heb alles in handen gelegd van de Heer”, zegt hij.
Na de geboorte ging Terell’s gezondheid drastisch achteruit vanwege een bacteriële infectie die hij in het ziekenhuis had opgelopen. Met lede ogen moesten Tracy en Tjark deze ontwikkeling aanzien. Volgens de arts moesten zij zich voorbereiden op zowel goede, maar ook slechte resultaten. “Ik raakte emotioneel toen ik hem zag liggen in de couveuse met al die naalden en buizen in en aan zijn lichaam. Zijn ledematen waren doorzichtig, hij kreeg stuiptrekkingen en wij hoorden geen geluid wanneer hij huilde. Op dat moment besefte ik wat het betekent om een premature baby te hebben. Ik voelde mij schuldig, omdat ik als moeder had gefaald om de zwangerschap te voldragen”, zegt Tracy.
Terell heeft ongeveer een maand in de couveuse gelegen. Opvallend was dat zijn herstelproces in een versneld proces raakte nadat zijn moeder vaker bij hem was. Tracy’s aanwezigheid had duidelijk een positief effect op hem. “Hij voelde zich zeker aangesterkt met mij dichtbij hem. En intussen kreeg hij ook borstvoeding”, aldus Tracy.
Retinopathie, een afwijking in de bloedvaten van het netvlies, komt vaak voor bij premature baby’s. Ook Terell kwam er niet onderuit. Daarnaast ontwikkelde hij vanaf de dagen in de couveuse een bolle buik. Een onderzoek bracht de oorzaak hiervan niet aan het licht. Volgens onderzoeksresultaten scheelde er absoluut niets. Die bolle buik verdween al heel gauw nadat Tracy en Tjark hun baby naar huis brachten. Volgens de arts kan stress de oorzaak geweest zijn.
Ondanks alle tegenslagen heeft Terell zich kunnen ontwikkelen tot een sterke baby. Intussen is hij 4 maanden oud en zo gezond als een vis. “Op tweejarige leeftijd moet hij terug naar de oogarts ter controle van zijn visus (gezichtsscherpte). Misschien zal hij in de toekomst een bril nodig hebben”, aldus Tracy.
Boodschap
In een krachtige boodschap naar ouders van premature kindjes, maar in het bijzonder de moeders spreken Tracy en Tjark deze groep veel moed in. Geestelijke voorbereiding en heling zijn belangrijk. De schuldgevoelens die de moeder ontwikkelt, kunnen van dien aard zijn dat het de geestelijke gezondheid aantast. Daarnaast moeten ouders zich voorbereiden op het geven van liefde, aandacht en zorg aan hun kind. Ook premature kindjes kunnen getraumatiseerd raken door de medische behandeling, die noodzakelijk is maar toch als onprettig wordt ervaren. In het geval van Terell; die trok zich iedere keer terug wanneer hij werd aangeraakt. Daarnaast heeft hij veel littekens overgehouden van de injectienaalden en de beademingsmasker.
Van vaders is een hoge mate van betrokkenheid geadviseerd. De moeder en baby hebben behoefte aan steun; zowel emotioneel als geestelijk. Naar zeggen van Tjark hebben alle gezondheidswerkers hun uiterste best gedaan om bij te dragen aan een spoedig herstel van Terell. “Ik ben iedereen ontzettend dankbaar”, geeft hij enthousiast aan.