Wat is eiwit in urine?
In het kort:
- Normaal gesproken is er niet of nauwelijks eiwit in de urine aanwezig.
- Wanneer er voor langere tijd eiwit in de urine aanwezig is, is er vaak iets met de nieren aan de hand.
- Er zijn meerdere oorzaken aan te wijzen zoals een hoge bloeddruk of diabetes.
- Vaak zijn er geen symptomen aanwezig, in sommige gevallen is er een laag schuim op de urine te zien.
- De diagnose kan worden gesteld met een ‘dipstick’. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit.
- De behandeling van eiwit in de urine bestaat doorgaans uit medicatie.
Over eiwit in urine
Normaal gesproken zit er niet of nauwelijks eiwit in je urine. Het is normaal dat er soms tijdelijk eiwit in je urine zit, bijvoorbeeld na sporten of als je griep hebt gehad. Als je echter voor langere tijd grote hoeveelheden eiwit in je urine hebt, betekent dit vaak dat er iets met de nieren aan de hand is.
Oorzaken
De nieren filteren afvalstoffen uit het bloed. Zo zorgen ze ervoor dat deze afvalstoffen het lichaam verlaten via de urine. Indien de nieren niet goed werken, plas je ook de stoffen uit die het lichaam wel nodig heeft, zoals eiwitten.
Eiwit in de urine duidt mogelijk op een van de volgende aandoeningen:
- Hoge bloedddruk
- Diabetes
- Nierontsteking
- Nefrotisch syndroom
- Ziekte van Wegener
- Ziekte van Kahler
- Sarcoïdose
Daarnaast kan beschadiging van de nierfilters optreden door het gebruik van ontstekingsremmende pijnstillers (NSAID’s), zoals diclofenac, naproxen en ibuprofen.
Symptomen
Eiwit in de urine geeft gewoonlijk geen symptomen. In sommige gevallen is er een laag schuim op de urine zichtbaar.
Nefrotisch syndroom
Als er sprake is van grote hoeveelheden eiwit in de urine (voor langere tijd), kan het zijn dat er sprake is van het nefrotisch syndroom. Hierbij “lekken” de nieren grote hoeveelheden eiwit. Het lichaam kan het vocht hierdoor niet meer concentreren in de bloedvaten. Je kunt hierdoor onvoldoende vocht uitplassen en je lichaam voert afvalstoffen en overtollig water niet goed af. Symptomen die bij het nefrotisch syndroom horen zijn vochtophopingen (gezwollen enkels), gewichtstoename en minder vaak plassen.
Diagnose
Het eiwitgehalte van de urine kan worden getest met een ‘dipstick’. Dit is een staafje dat van kleur verandert zodra het in aanraking komt met eiwit. Bij deze test vang je urine op met een potje en hou je de dipstick gedurende enkele seconden in de urine. Vervolgens is aan de kleurverandering van de dipstick het eiwitgehalte af te lezen. Je kunt deze test bij de huisarts laten doen, maar het is ook mogelijk om hem thuis uit te voeren.
Behandeling
De behandeling van eiwit in urine bestaat vaak uit medicatie. Welke medicijnen je krijgt voorgeschreven, is afhankelijk van de onderliggende aandoening.
Bij een hoog gehalte eiwitten in de urine kan het nefrotisch syndroom ontstaan.