Leverkanker

De oorzaken van primaire leverkanker zijn vaak te vinden in chronische leverziekten die kunnen leiden tot levercirrose. Levercirrose is een ziekte waarbij levercellen vervangen worden door littekenweefsel. Hierdoor blijft er steeds minder ‘gezond’ leverweefsel achter en kan je lever zijn functie niet meer uitvoeren. Als je al een chronische leverziekte hebt, dan sta je vaak onder controle bij een arts en kan de kanker over het algemeen nog tijdig ontdekt worden. Levercirrose kan veroorzaakt worden door:

• Chronische infectie met hepatitis B of C virus
• Chronisch alcoholgebruik
• Ijzerstapelingsziekte
• Stofwisselingsziekten

Als er geen sprake is van een leverziekte, dan wordt de kanker vaak pas in een later stadium ontdekt.

De symptomen die bij leverkanker optreden zijn afhankelijke van de grootte, de plaats en het aantal kwaadaardige tumoren in de lever. Klachten die bij leverkanker voorkomen zijn:

• Een opgezette lever en buikpijn
• Misselijkheid en braken
• Verminderde eetlust
• Onverklaarbaar gewichtsverlies
• Algehele zwakte en vermoeidheid
• Jeuk en geelzucht. Geelzucht kan herkend worden aan een gele huidskleur en geel oogwit.

Als de kanker in een groot deel van de lever zit, kan de lever zijn functie minder goed uitoefenen en kunnen ernstige problemen ontstaan. Zo kun je last krijgen spataderen in je slokdarm en maag, doordat de druk in de bloedvaten van je lever verhoogd is. Verder kan er vocht ophopen in je buik. Eén van de belangrijke functies van je lever is om giftige stoffen en medicijnen onschadelijk te maken. Als dit niet meer gebeurt, dan zullen de schadelijke stoffen zich ophopen in je lichaam. Die stapeling kan ook plaatsvinden in je hersenen. Dit kan leiden tot verwardheid en kan je uiteindelijk in coma brengen.

De prognose van leverkanker is afhankelijk van verschillende factoren:

• De grootte van de tumor
• De locatie van de tumor
• Het stadium waarin de tumor zich bevindt
• Het soort kanker
• Persoonlijke omstandigheden

Over het algemeen is de prognose voor mensen met leverkanker slecht. Veel mensen reageren niet op de behandeling waardoor ze meestal binnen een jaar na de diagnose komen te overlijden.

Over het algemeen kan de arts besluiten tot onder andere de volgende behandelingen bij leverkanker:

Operatie. Als het mogelijk is, wordt al het kwaadaardige weefsel uit de lever verwijderd. De lever heeft veel reservecapaciteit en ook veel herstelmogelijkheden. Als het achterblijvende stuk lever groot en gezond genoeg is, dan kan het reststuk de functie van de lever uitvoeren en kan de lever uiteindelijk ook weer aangroeien.

Bij leverkanker worden tegenwoordig soms ook zogenaamde doelgerichte medicijnen gebruikt. Een van deze doelgerichte medicijnen remmen onder andere de aanmaak van nieuwe bloedvaten, waardoor de bloedvoorziening van de tumor af kan nemen. Deze middelen kunnen echter ook effecten op andere (gezonde) cellen hebben.

Bestraling. Bij bestraling wordt de levertumor met een hoge dosis straling behandeld. Het doel is om de kankercellen zoveel mogelijk straling te geven, maar het omliggende gezonde leverweefsel zo weinig mogelijk.

SIRT (ook radioembolisatie genoemd). SIRT is een vorm van inwendige bestraling tegen levertumoren. Bij de SIRT-behandeing worden miljoenen kleine radioactieve bolletjes (SIR-Spheres genaamd ) direct aan de levertumoren afgegeven. De interventieradioloog maakt een klein sneetje in de liesslagader en leidt tot in de lever een katheter (een flexibel buisje) door de slagader. De SIR-Spheres dienen ze via deze katheter toe. Hierdoor wordt de bestraling direct aan de levertumoren afgegeven en komen deze radioactieve bolletjes nergens anders terecht. Het toedienen van deze radioactieve bolletjes gebeurt onder plaatselijke verdoving. De bolletjes laten de tumoren krimpen en verlengen de overleving van de patiënten met behoud van kwaliteit van leven. Na een nacht in het ziekenhuis kun je weer naar huis. Deze behandeling is ook effectief als de leverkanker het gevolg is van uitzaaiingen van andere vormen van kanker zoals darmkanker.

TACE (Transarteriële chemoembolisatie). Bij TACE wordt een medicijn (chemotherapeuticum) toegediend in een slagader van de tumor. Door het medicijn lopen kleine deeltjes vast in het stroomgebied van de slagaderlijke takjes. Dit veroorzaakt een verstopping. Door de afname van zuurstof en voedingsstoffen kunnen de tumorcellen beschadigd raken, en de opname van het medicijn wordt vergroot. Ook is de concentratie van het medicijn bij de tumor vergroot door de tragere bloedstroom, waardoor het effect ervan toeneemt.

RFA (Radiofrequentie ablatie). Bij een RFA-behandeling worden naalden beeldgestuurd ingebracht, zodat de juiste positie kan worden bereikt. De naald is aangesloten op een generator die door een radiofrequente wisselstroom trillingen in de cellen veroorzaakt. Met de warmte die ontstaat, worden de cellen gedood. Op de plaats waar de cellen werden gedood ontstaat littekenweefsel.