Geen leven zonder water. Daarom werd in 1992 door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een resolutie aangenomen om vanaf 1993 ieder jaar 22 maart tot Wereldwaterdag uit te roepen. De lidstaten van de VN worden opgeroepen op die dag de wereld waterproblematiek bij een breed publiek kenbaar te maken door het organiseren van evenementen en het verspreiden van informatie over water. Het thema is dit jaar ‘Water and Climate Change’
Wereldwijd hebben 2.1 miljard mensen thuis geen toegang tot schoon drinkwater. In Suriname heeft een groot deel van de bevolking wel deze toegang en waar dat niet het geval is, wordt gewerkt om dit tot een feit te maken. Surinaamse waterbronnen zijn van nature kwalitatief goed en met de nodige zuivering drinkbaar. Deze gift van de natuur moet gekoesterd worden door de huidige en komende generaties. Vanwege deze redenen heeft de regering van Suriname prioriteitsgebieden met betrekking tot het waterbeleid geformuleerd. Een daarvan is het opzetten van nieuwe drinkwaterfaciliteiten en het onderhouden van reeds bestaande of oude faciliteiten.
Een initiatief in dit kader is de formulering van het Suriname Water Supply Master Plan (SWSMP) om de nodige investeringen voor de toenemende drinkwaterbehoefte in Suriname te bepalen, evenals in de toekomstige drinkwater behoefte te kunnen voorzien. Ook zijn er waterwetten geformuleerd en wordt er momenteel gewerkt aan de goedkeuring van deze wetten. Hiermee wil de regering vooral richting geven aan het nationaal waterbeleid waarbij de mens een centrale plaats inneemt.
Het is noodzakelijk dat de beschikbare waterbronnen in ons land en in de wereld op een duurzame wijze gebruikt worden. Indien dat niet gebeurt kunnen ze vervuild raken met alle gevolgen van dien. De kans is groot dat rond 2030 wereldwijd een tekort van 40% aan water ontstaat. Dit is een situatie die wij allemaal moeten voorkomen.
Ongeveer 71 procent van ons aardoppervlak bestaat uit water. Onze oceanen bevatten ongeveer 95,5 procent van al het water in de wereld, maar ook rivieren, kreken, meren, kanalen, gletsjers en ondergrondse waterbronnen worden gerekend tot waterlichamen. Ondanks het feit dat er “zoveel” water op Aarde is, spreekt men thans van een wereldwijde watercrisis. Enerzijds, omdat zware druk wordt uitgeoefend op de beperkte hoeveelheid water dat geschikt is voor menselijke consumptie (slechts 2.5 procent van de totale waterhoeveelheid) als gevolg van landbouwactiviteiten en veranderde neerslagpatronen, als resultaat van de opwarming van de aarde.
Anderzijds, omdat niet iedereen in de wereld ongelimiteerd toegang heeft tot veilig drinkwater. Vanwege deze reden werd in 2010 de toegang tot schoon drinkwater en sanitatie uitgeroepen tot een basis mensenrecht door de VN.