GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
117 resultaten gevonden
-
Blaaspijnsyndroom (Interstitiële cystitis)
Het blaaspijnsyndroom, ook wel Interstitiële cystitis (IC) genoemd, is een ontsteking van de urineblaas die niet door bacteriën wordt veroorzaakt. Naar schatting zijn er duizenden mensen die last hebben van deze aandoening. Dit betreft in 90% van de gevallen vrouwen en in 10% van de gevallen mannen. Deze aandoening komt in de meeste gevallen voor bij mensen tussen de 20 en 65 jaar, maar IC wordt ook wel eens bij kinderen gevonden. IC lijkt op een telkens terugkerende blaasontsteking. Echter, bij onderzoek worden er in de urine geen aanwijzingen gevonden die kunnen duiden op een blaasontsteking met bacteriën. Hoewel bacteriën bij IC toch wel aanwezig kunnen zijn, zullen ze bij IC geen rol van betekenis spelen en slaat behandeling met antibiotica niet aan.Lees verder -
Blaasvergroting
De blaas kan door verschillende oorzaken vergroot zijn. Dit geeft pijn en een zwelling midden in onderbuik, net boven het schaambeen. Mogelijke oorzaken van blaasvergroting kunnen een goedaardige prostaatvergroting of prostaatkanker zijn. De prostaat drukt dan de plasbuis dicht, zodat de urine niet goed meer uit de blaas kan en zich ophoopt. Het achterblijven van urine in de blaas heet urineretentie. De plasbuis kan ook vernauwd zijn door een operatie of bij vrouwen door vaginitis (een ontsteking van het slijmvlies van de vagina). Urineretentie kan ook ontstaan doordat de blaasspier niet goed aangestuurd kan worden, bijvoorbeeld na een beroerte of bij de ziekte van Parkinson. Behandeling De behandeling hangt af van de oorzaak: belemmering van de urineafvoer door druk op de urineafvoerbuis (Urethra) of door zwakte van de blaaswandspier. In het eerste geval moet de compressie opgeheven worden en in het tweede geval moet de blaaswandspier versterkt worden.Lees verder -
Blaasverzakking
Een blaasverzakking is het uitzakken van de blaasbodem door verzwakking van de bekkenbodemspier. De oorzaak van een blaasverzakking is meestal een verslapping van het steunweefsel van de voorste bekkenbodem. De verslapping van steunweefsel is vaak het gevolg van een zware bevalling. Symptomen zijn onder andere pijn in de vagina en pijn tijdens het vrijen. Een blaasverzakking kan op meerdere manieren behandeld worden, bijvoorbeeld met fysiotherapie of medicijnen. Wat is blaasverzakking? Een blaasverzakking is het uitzakken van de blaasbodem door verzwakking van de bekkenbodemspier. Je kunt hier bijvoorbeeld last van krijgen na een zware bevalling. Bij een verzakte blaas zakt de voorwand van de schede naar buiten. Een verzakking van de blaas gaat vaak gepaard met het uitzakken van de voorwand van de vagina (verzakking van de vagina of cystokele).Lees verder -
Blarenkoorts (Pemphigus)
Wat is blarenkoorts? Een niet zoveel voorkomende huidziekte die beslist behandeld moet worden aangezien zij anders onherroepelijk binnen een paar jaar tot de dood leidt. De medische naam er voor is pemphigus en er worden verschillende vormen onderscheiden. Oorzaken De oorzaak van blarenkoorts is onbekend. Vermoed wordt dat het een auto-immuunziekte is. Symptomen De ziekte komt bijna uitsluitend bij volwassenen voor en wordt gekenmerkt door een vaak sluipend begin van blaarvorming op de slijmvliezen van mond en vagina en daarna slappe blaren op een ogenschijnlijk normale huid. Deze blaren gaan gemakkelijk stuk waardoor grote pijnlijke en open gebieden ontstaan. Wanneer men met de duim over de niet aangetaste huid wrijft, laat deze soms los. Dit is bekend als het Nikolsky-fenomeen. Infecties en verlies van vocht en elektrolyten (zouten) kunnen levensbedreigende complicaties veroorzaken. Behandeling De behandeling is er in de eerste plaats gericht op nieuwe blaasjes te voorkomen. Meestal bereikt men dit door het immuunsysteem gedeeltelijk te onderdrukken met orale inname van corticosteroïden zoals prednison, maar het lichaam wordt hierdoor wel gevoelig voor infecties. Gedurende de eerste tien dagen worden corticosteroïden meestal in hoge doses gebruikt, waarna deze langzaam worden verlaagd. Om de ziekte onder controle te houden, dient de patiënt het geneesmiddel mogelijk gedurende enkele maanden of zelfs jaren te gebruiken. Ook andere geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken (immunosuppressiva), zoals methotrexaat, cyclofosfamide, azathioprine en goudverbindingen, kunnen worden voorgeschreven om zo de dosis corticosteroïden te verlagen. Speciale verzorging van de huid De rauwe huidoppervlakken vereisen speciale verzorging, zoals die ook bij patiënten met brandwonden wordt toegepast. Vaak zijn antibiotica en andere geneesmiddelen nodig om infecties in de gebarsten blaasjes te behandelen. Verbanden gedrenkt in vaseline of andere soorten verband dragen bij aan de bescherming van rauwe, nattende delen van de huid.Lees verder