GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
Zoeken op: Infectieziekten
289 resultaten gevonden
-
Ziekte van Lyme
Wat is de ziekte van Lyme? De ziekte van Lyme is een ziekte die kan ontstaan nadat je bent gebeten door een teek die besmet is met de bacterie Borrelia burgdorferi. De ziekte van Lyme wordt ook wel Lyme Borreliose genoemd. De ziekte van Lyme kan veel verschillende problemen veroorzaken, waaronder: Artritis Hartproblemen Hersenproblemen Zenuwstelselproblemen Symptomen De ziekte van Lyme bestaat uit 3 stadia: Lokale huidinfectie Vroege gedissemineerde infectie Chronische lymeziekte Iedere stadia van de ziekte van Lyme heeft zijn eigen kenmerken en symptomen. Lokale huidinfectie Op de plaats van de tekenbeet ontstaat meestal een rood plekje. Wanneer het klein blijft en binnen 2 weken weer verdwijnt, is hij waarschijnlijk niet veroorzaakt door de bacterie Borrelia burgdorferi. Als de plek wel steeds groter wordt en het centrum weer bleek wordt, dan is er een grote kans dat je de ziekte van Lyme hebt. De rode plek op de huid wordt Erythema Migrans (EM) genoemd en ontstaat over het algemeen binnen 3 maanden. EM kan ook op meerdere plaatsen tegelijk voorkomen en kan zich uitbreiden over het lichaam. EM kan ook afwezig zijn of niet herkend worden. Als je EM herkent of denkt te herkennen op je eigen lichaam, is het belangrijk om contact op te nemen met je arts. Vroege gedissimineerde infectie Na de tekenbeet kan de bacterie in de bloedbaan terecht komen. Vanuit de bloedbaan kan het in je hele lichaam terecht komen. In de medische wereld wordt dat een gedissimineerde infectie genoemd. In het geval van de ziekte van Lyme ontstaan er vooral problemen in de volgende delen van het lichaam: Acute problemen met het zenuwstelsel. Er kan bijvoorbeeld een hersenvliesontsteking ontstaan. De ontsteking gaat vaak samen met een ontsteking in de hersen- of ruggenmergzenuwen. Symptomen zijn: dubbelzien, gezichtsverlamming, zeer heftige pijn in arm, been of romp. Dit kan samengaan met een doof of tintelend gevoel. Niet-acute problemen met het zenuwstelsel. Deze problemen ontstaan over het algemeen pas later in de ziekte. Voorbeelden van symptomen zijn: voorbijgaande verlammingsverschijnselen, krachtverlies, slecht kunnen lopen, pijn en verkramping in je hoofd, gezicht en nek en migraine. Problemen met je gewrichten. De symptomen van gewrichtsproblemen zijn gezwollen en pijnlijke gewrichten. Vaak is vooral de knie aangedaan. Over het algemeen zijn er problemen met elektrische prikkels in je hart. Hierdoor kan je hart heel langzaam gaan kloppen en kun je flauwvallen. Er zijn ook nog aspecifieke klachten die kunnen voorkomen. Bijvoorbeeld vermoeidheid, terugkerende griepachtige verschijnselen, zweten, pijn in spieren en gewrichten. Al deze verschijnselen kunnen ook voorkomen bij ander ziekten. Zo speelt vermoeidheid bijvoorbeeld ook een grote rol bij de ziekte van Pfeiffer. Chronische lymeziekte Als je al meer dan een jaar last hebt van de ziekte van lyme, dan bevindt je je in het chronische stadium. Alle eerder genoemde symptomen kunnen blijven voorkomen in dit stadium en kunnen ook verergeren. Andere problemen die kunnen optreden bij chronische ziekte van Lyme zijn: Problemen met het zenuwstelsel. Er kan een hersenaandoening ontstaan die chronische encefalopathie genoemd wordt. De symptomen die hierbij horen zijn meestal aspecifiek. Zo kun je last krijgen van: stemmingswisselingen, prikkelbaarheid, woede-uitbarstingen, geheugenproblemen, verminderde concentratie, hevige hoofdpijn en slaapstoornissen. Verder kun je ook last krijgen van psychiatrische problemen. Zo kan de ziekte zorgen voor klachten die lijken op de klachten van: persoonlijkheidsveranderingen, ADHD, angststoornissen, stemmingsstoornissen en psychotische stoornissen. Ook kunnen zich problemen opdoen die lijken op MS, dementie, de ziekte van Parkinson en ALS. ACA (of acrodermatitis chronica atrophicans). Bij deze aandoening wordt je huid plaatselijk rood tot paars. In het begin is de huid ook iets verdikt en warm. Na enkele maanden tot jaren wordt de huid heel erg dun.Lees verder -
Ziekte van Pfeiffer (Mononucleosis infectiosa)
Wat is de ziekte van Pfeiffer? In het kort: De ziekte van Pfeiffer is een virusinfectie. Het bekendste symptoom van de ziekte van Pfeiffer is langdurige zware vermoeidheid. Ook griepachtige verschijnselen en opgezwollen klieren komen vaak voor. Vooral tieners en jongvolwassenen ervaren klachten bij Pfeiffer. Bij jonge kinderen en volwassenen zijn de symptomen vaak milder. De ziekte van Pfeiffer is besmettelijk bij direct contact met besmet speeksel. Het wordt daarom ook wel 'kissing disease' genoemd. Pfeiffer gaat in principe vanzelf weer over. Voldoende rust is belangrijk voor het herstel. Over de ziekte van Pfeiffer Tieners en jongvolwassenen die langere tijd erg moe zijn, kunnen soms de ziekte van Pfeiffer hebben. Deze ziekte wordt ook wel ‘klierkoorts’ of ‘kissing disease’ genoemd, omdat de ziekte door mond-op-mond contact via speeksel kan worden doorgegeven en gepaard gaat met opgezette lymfeklieren. De ziekte van Pfeiffer is een virusinfectie van je lymfesysteem, lever en milt die vanzelf weer overgaat met voldoende rust.Lees verder -
Ziekte van Quervain
Wat is de ziekte van Quervain? De ziekte van Quervain is een polsaandoening waarbij irritatie en ontsteking optreedt aan de pezen en peesschede. Aan de handpalmzijde van de onderarm heb je buigspieren waarmee je de hand kunt bewegen en dingen vast kunt pakken. Ook heb je strekspieren waarmee je de hand kunt strekken. Vanuit deze spieren lopen pezen via de peesschede richting de vingers. De peesschede is een gladde huls die de pezen beschermt tegen wrijving en drukkracht. Bij de ziekte van Quervain heb je aan de duimzijde van de onderarm irritatie of ontsteking van de peesschede en de pezen die hier doorheen lopen. Deze peesontsteking veroorzaakt pijnklachten bij het bewegen van de hand en duim. Oorzaken De ziekte van Quervain is een ontsteking die ontstaat door irritatie of overbelasting van de peesschede. De peesschede van de pols kan bijvoorbeeld overbelast raken door een veel herhaalde beweging, zoals pakken, tillen, knijpen en wringen. Ook ongewone polsposities zijn mogelijk een oorzaak. Na een polsbreuk is de kans groter dat je de ziekte van Quervain ontwikkelt. Door de breuk ontstaat er soms een verhoogde druk op de pezen. De peesschede wordt nauw, waardoor er eerder irritatie of ontsteking ontstaat. Daarnaast komt de ziekte van Quervain meer voor bij zwangere vrouwen of vrouwen die net moeder zijn geworden. Zij maken allerlei nieuwe polsbewegingen door het veelvoudig optillen en verzorgen van de baby. Dit zijn bewegingen waar de pols aan moet wennen en die overbelasting van de peesschede kunnen veroorzaken. Symptomen Het bekendste symptoom van de ziekte van Quervain is pijn aan de duimzijde van de pols die kan uitstralen naar de duim of onderarm. De pijn kan geleidelijk ontstaan, maar ook plotseling optreden. Bij een peesschedeontsteking komen de volgende symptomen voor: Pijn bij het buigen en strekken van de duim, met name bij bewegingen zoals grijpen of wringen. Zwelling rond de pols aan de kant van de duim. Haperend gevoel van de pezen in de duim. Bij het bewegen van de duim kan dan een knappend geluid ontstaan. Doof gevoel van de duim en wijsvinger. Dit komt door irritatie van de zenuw die over de peesschede loopt. Diagnose Voor een geschikte behandeling van een peesschedeontsteking is het belangrijk dat de juiste diagnose gesteld wordt. De arts stelt de diagnose ziekte van Quervain meestal door middel van lichamelijk onderzoek. Vaak wordt hiervoor de test van Finkelstein gebruikt, waarbij je van de hand een vuist moet maken door de vingers over de duim te sluiten. Vervolgens moet je de pols buigen richting de pinkzijde. Dit is een beweging die voor patiënten met de ziekte van Quervain erg pijnlijk is aan de duimzijde. Ook kan de arts een weerstandstest doen, waarbij je tegendruk moet geven met de duim. Ook dit zal dan pijnlijk aanvoelen. Meestal stelt de arts op basis van deze tests de diagnose en is verder onderzoek niet nodig. Behandeling De behandeling van een peesschedeontsteking is gericht op het verminderen van pijn. Vaak is rust voldoende om verdere overbelasting te voorkomen. Je kunt een spalk of duimbrace dragen om het gewricht rust te geven. Met ontstekingsremmende medicatie kunnen de zwelling en irritatie verminderen. Wanneer dit niet helpt, geeft de arts een injectie waarmee vloeistof in of rond de peesschede wordt gespoten. De injectie heeft een krachtig ontstekingsremmende werking, waardoor de klachten in de meeste gevallen verdwijnen. Helpt al het bovenstaande niet en houden de klachten langer dan drie maanden aan? Dan kun je een operatie aan de peesschede overwegen. Bij deze operatie maakt de arts de peesschede open, waardoor er meer ruimte staat. De geïrriteerde pezen kunnen weer vrij bewegen en hebben ruimte om te genezen. Na de operatie wordt aangeraden om handtherapie te volgen waarbij je gerichte oefeningen krijgt om de beweging van de duim en pols te herstellen.Lees verder -
Ziekte van Reiter
Wat is de ziekte van Reiter? De combinatie van klachten bestaande uit ontsteking van de urinebuis, bindvliesontsteking van het oog en ontstekingen van één of meerdere gewrichten vormen samen de ziekte (of het syndroom) van Reiter. De oorzaak van de aandoening is niet bekend. Symptomen De combinatie van symptomen aan gewrichten, genitaliën, urinewegen, huid en ogen wijzen voor een arts in de richting van het syndroom van Reiter. Doordat deze symptomen mogelijk niet gelijktijdig optreden, kan het verscheidene maanden duren voordat de diagnose kan worden gesteld. Diagnose Er is geen eenvoudig laboratoriumonderzoek dat de diagnose kan bevestigen. Er kan een uitstrijkje van de plasbuis worden gemaakt of een monster gewrichtsvocht worden onderzocht. Meestal treedt na 3 tot 4 maanden herstel op zonder blijvende verschijnselen.Lees verder