GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

123 resultaten gevonden

• Te hoog calciumgehalte (Hypercalciemie)

  Wat is een te hoog calciumgehalte?   In het kort: Calcium is nodig voor de aanmaak van botten en goed spierfunctie. Bij een te hoog calciumgehalte is er sprake van te veel calcium in het bloed. Er zijn verschillende oorzaken van een te hoog calciumgehalte, zoals een calciumstofwisselingsstoornis en een overdosis vitamine D. Veelvoorkomende symptomen bij een te hoog calciumgehalte zijn onder andere misselijkheid, obstipatie, dorst, diarree en braken. De behandeling van een te hoog calciumgehalte is afhankelijk van de oorzaak. Er zal daarom eerst een lichamelijk onderzoek en bloedonderzoek uitgevoerd worden. Over een te hoog calciumgehalte Een te hoog calciumgehalte in je bloed noem je ook wel hypercalciëmie. Calcium neem je op via voeding en is nodig voor de aanmaak van botten en voor een goede spierfunctie. Een verstoorde calciumstofwisseling kan hypercalciëmie veroorzaken. Oorzaken De oorzaak van een te hoog calciumgehalte is een stoornis in de calciumstofwisseling. Normaliter wordt je calciumspiegel op peil gehouden door hormonen en vitamine D. Door een stoornis kan een te hoog calciumgehalte in je bloed ontstaan (hypercalciëmie). Bijvoorbeeld door te snel werkende bijschildklieren (hyperparathyreoïdie) kunnen onregelmatigheden ontstaan. Er is dan namelijk sprake van een verhoogde afgifte van het parathyroïdhormoon (PTH), welke grote invloed heeft op de concentratie calcium in je bloed. Verder kan een overdosis aan vitamine D een te hoog calciumgehalte in het bloed veroorzaken. Te veel vitamine D kan worden veroorzaakt door het eten van grote hoeveelheden noten of vitaminetabletten. Hiernaast kent hypercalciëmie nog vele andere oorzaken, zoals de volgende aandoeningen: Botkanker of kanker met uitzaaiingen naar de botten. Ook tumoren die een calcium-verhogende factor uitscheiden kunnen de oorzaak van de verhoogde hoeveelheid calcium in het bloed zijn. Sarcoïdose (ziekte van Besnier-Boeck) Multipele myeloom (ziekte van Kahler) Melk-alkali-syndroom (Burnett-syndroom) Familiaire hypercalciëmie is de erfelijke variant van te veel calcium in je bloed Symptomen De symptomen van een hoog calciumgehalte in het bloed kunnen variëren van geen klachten tot vage klachten van vermoeidheid. Als de hoeveelheid calcium veel te hoog is, kun je last krijgen van de volgende symptomen en klachten: Misselijkheid Obstipatie Veel plassen Dorst Braken Diarree Sufheid Coma, depressie en psychoses behoren tot de ernstigere complicaties. Ernstige, onbehandelde hypercalciëmie kan leiden tot verkalking van de nieren, nierstenen, nierinsufficiëntie, ontsteking van de alvleesklier of een maagzweer. Behandeling De behandeling van een te hoog calciumgehalte (hypercalciëmie) is afhankelijk van de oorzaak en de ernst van de symptomen. Eerst zal daarom grondig onderzoek worden gedaan naar eventuele onderliggende aandoeningen. Hiertoe wordt lichamelijk onderzoek gedaan en bloed afgenomen om de concentratie calcium in je bloed te bepalen. Blijkt uit de diagnose dat bijvoorbeeld (bot)kanker de oorzaak is? Dan zal het te hoge calciumgehalte worden behandeld door de (bot)kanker aan te pakken middels operatie, bestraling of chemotherapie. Andere mogelijke behandelingen van hypercalciëmie zijn: Extra vocht toe dienen, waardoor de calciumuitscheiding door de nieren vergroot wordt Het operatief verwijderen van de bijschildklieren

  Lees verder

• Te lage hartslag (Bradycardie)

  Wat is een te lage hartslag? In het kort: Bradycardie is een hartritmestoornis waarbij er sprake is van een te lage hartslag. Brady betekent langzaam en cardie hart, dus letterlijk langzaam hart. Bekende oorzaken zijn ouderdom, hartproblemen en een aangeboren hartafwijking. Symptomen van bradycardie zijn bijvoorbeeld duizeligheid, vermoeidheid en hartkloppingen. De behandeling voor bradycardie bestaat uit bloedverdunners, bloeddrukverlagers of medicijnen die het hartritme rustig houden. Over bradycardie Een hartritmestoornis waarbij je een te lage hartslag hebt, wordt in medische termen ook wel bradycardie genoemd. Een normale hartslag varieert in rust van zestig tot honderd slagen per minuut. Als je een hartslag hebt van minder dan zestig slagen per minuut, heb je een te lage hartslag. Boven de honderd slagen per minuut, heb je een te snelle hartslag (tachycardie). In sommige gevallen is een hartslag onder de 60 slagen per minuut toch wel normaal. Vaak hebben jonge volwassenen en sporters een trage hartslag, doordat hun hart zo getraind is, waardoor het heel efficiënt bloed rond kan pompen door het lichaam. Voor hun kan een hartslag tot wel 40 per minuut geheel normaal zijn. In dat geval wordt er ook wel eens gesproken van een “sporthart”. Betekenis Brady betekent langzaam en cardie betekent hart. Bradycardie staat dus letterlijk voor langzaam hart.

  Lees verder

• Te sterk werkende bijschildklier

  Wat is de schildklier? De schildklier bevindt zich aan de voorzijde van de luchtpijp en het onderste deel van het strottenhoofd. Hij bestaat uit drie lobben, aan de achterzijde zitten vier bijschildklieren die ongeveer de grootte van een parel hebben. Deze bijschildkliertjes produceren een hormoon, het parathormoon. Dit hormoon regelt het gehalte aan calcium en fosfor van het bloed samen met een ander hormoon (calcitonine), dat door de schildklier wordt aangemaakt. Het parathormoon zorgt er voor dat overtollige kalk- fosfaatzouten uit de botten vrijkomen en naar de nieren gaan, zodat ze kunnen worden uitgescheiden met de urine. Gevolg Bij te sterk werkende bijschildkliertjes (door een gezwel of te sterke groei) komt er teveel van het parathormoon in het bloed, waardoor botten worden ontkalkt en er zich teveel calcium in het bloed ophoopt. Dit kan leiden tot spontane botbreuken en spierzwakte en verkalking van de nieren. In geval van een tumor kan een operatie uitkomst bieden. Een te sterke werking van de bijschildkliertjes is vrij zeldzaam en komt meer voor bij de vrouw dan bij de man. Meestal komt de arts er bij toeval achter omdat het vooral in het begin weinig klachten geeft. Als bewezen is dat één of meer bijschildkliertjes inderdaad te sterk werken, zullen ze operatief verwijderd moeten worden. Behandeling Als één of meerdere bijschildkliertjes te snel werken moeten ze operatief verwijderd worden.

  Lees verder

• Te veel rode bloedcellen

  Wat zijn te veel rode bloedcellen? In het kort: Bij te veel rode bloedcellen is het bloed stroperig en kan het bloed gaan samenklonteren. Oorzaken zijn onder andere zuurstofgebrek en uitdroging. Bekende symptomen zijn hoofdpijn, duizeligheid en vermoeidheid. De behandeling van te veel rode bloedcellen is afhankelijk van de oorzaak. Over te veel rode bloedcellen Wanneer te veel rode bloedcellen in het bloed aanwezig zijn, wordt het bloed stroperig en kunnen de cellen samenklonteren waardoor verstopping kan ontstaan. Verstopping is gevaarlijk, want het achterliggende weefsel krijgt in dat geval geen of onvoldoende zuurstof. Oorzaken Er zijn verschillende oorzaken mogelijk voor een teveel aan rode bloedcellen. Hieronder een overzichtje: Een reactie op zuurstofgebrek. Dit kan komen door zwaar roken, hartfalen, longziekten en verblijf op grote hoogte. Dehydratie (uitdroging). Wanneer iemand geen vocht binnen krijgt zal het bloed stroperiger worden. Door de aandoening polycythaemia vera (PV). Dit is een zeldzame, chronische beenmergaandoening waarbij de aanmaak van rode bloedlichaampjes is verstoord. Symptomen Door een teveel aan rode bloedcellen neemt het bloedvolume toe en wordt het bloed dikker. Hierdoor neemt de bloedcirculatie voornamelijk in de kleinste haarvaten af. Hierdoor kun je last krijgen van de volgende symptomen: Hoofdpijn en suizende oren Duizeligheid en onscherp zicht Vermoeidheid Kortademigheid Rode huid Bloeddoorlopen ogen Jeuk Trombose Bloedingen aan slijmvliezen of huid Jicht Diagnose Om een diagnose te stellen kan je arts een bloedtest laten doen om de concentratie rode bloedcellen te meten. Daarnaast kan een beenmergpunctie genomen worden om te testen op een toegenomen productie van rode bloedcellen. Behandeling De behandeling van te veel rode bloedcellen hangt af van de oorzaak van het probleem. Wanneer het teveel aan rode bloedlichaampjes veroorzaakt is door roken, hartfalen of longziekten, kan deze achterliggende oorzaak aangepakt worden. Wanneer het overschot aan rode bloedcellen veroorzaakt is door PV kan er elke week wat bloed afgenomen worden totdat de concentratie weer normaal is. Oudere mensen met PV krijgen soms radioactief fosfor of chemotherapie om de productie van rode bloedcellen af te remmen. Met behandeling kunnen de meeste PV-patiënten nog tien tot vijftien jaar na de diagnose leven.

  Lees verder

• 17
• 18
• 19
• 20
• 21
• 22
• 23
• 24
• 25
• 26