GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
86 resultaten gevonden
-
Paralyse van Bell (Bell’s palsy of Bellse parese)
Wat is paralyse van Bell? Paralyse van Bell is een verlamming van de spieren aan één helft van het gezicht. De gezichtsverlamming ontstaat door uitval van de facialis zenuw, de belangrijkste zenuw voor de beweging van gezichtsspieren. Paralyse van Bell, ook wel Bell’s palsy of Bellse parese genoemd, kan op elke leeftijd, bij mannen en vrouwen en aan de linker- en rechterkant van het gezicht voorkomen. Oorzaken Over hoe en waarom paralyse van Bell ontstaat bestaat veel onduidelijkheid. Paralyse van Bell heeft in de regel geen duidelijk aanwijsbare oorzaak. Onderliggende ziekten, zoals een tumor, schedelbasisfractuur of de ziekte van Lyme, moeten worden uitgesloten voordat je kunt spreken van een paralyse van Bell. Gezichtszenuwontsteking Er wordt vaak gedacht dat het te maken heeft met het herpes-simplex virus. Dit virus veroorzaakt een ontsteking in de aangezichtszenuw die leidt tot onder andere zwelling (oedeem) en druk op de zenuw. Als gevolg hiervan kan de aangezichtszenuw de spieren van het aangezicht niet meer goed aansturen. Ook andere virussen en bacteriën worden soms met de halfzijdige gezichtsverlamming in verband gebracht. Geen van deze verbanden is echter bewezen. Symptomen Paralyse van Bell ontstaat meestal vrij plotseling. Soms wordt de verlamming voorafgegaan door een dag of twee van pijn achter het oor. Ook kun je merken dat je smaaksensatie een beetje verandert en dat je geluiden harder hoort dan normaal. De uitval van de aangezichtszenuw zorgt ervoor dat de spieren in één helft van het gezicht niet meer kunnen worden aangespannen. De ergste zwakte wordt meestal al binnen twee dagen bereikt. Je kunt de verlamming duidelijk zien doordat het gezicht een beetje scheef gaat hangen. De mondhoek gaat aan de aangedane kant naar beneden hangen, waardoor eten en spreken niet meer goed gaan en er speeksel uit de mond kan lopen. De rimpels in het voorhoofd verstrijken en het oog kan niet meer goed gesloten worden. Wanneer je probeert je oog te sluiten, dan zal je oog naar boven draaien waarbij het oogwit zichtbaar wordt. Dit wordt het fenomeen van Bell genoemd. Wanneer er alleen zwakte is van de mondhoek, dan gaat het waarschijnlijk om een centrale facialis uitval, vaak ten gevolge van een beroerte. Centraal wil zeggen dat de schade aan de zenuw diep in de hersenen ligt. Het betreft dan geen perifere facialis uitval zoals de paralyse van Bell, waarbij de gehele gezichtshelft is aangedaan. Perifeer houdt in dat er de schade meer aan het uiteinde van de zenuw is. Verloop De paralyse van Bell gaat bij de meeste mensen vanzelf weer weg. Vaak zijn de klachten binnen een aantal weken tot maanden geheel verdwenen, zonder behandeling. Bij ongeveer 20% van de patiënten gaan de klachten niet helemaal over en blijven er restverschijnselen bestaan. De kans op het blijven bestaan van klachten wordt groter naarmate je ouder wordt. Pas na ongeveer een jaar na het begin van de verlamming kan definitief beoordeeld worden in hoeverre er restverschijnselen zullen blijven bestaan. Behandeling Omdat er nog geen duidelijk aanwijsbare oorzaak van de paralyse van Bell is, is er ook nog geen eenduidige behandeling. In eerste instantie zal worden afgewacht of de klachten, zoals wordt verwacht, vanzelf overgaan. Soms worden dan wel al medicijnen gegeven om beschadiging van de zenuw tegen te gaan. De medicijnen bestaan uit een ontstekingsremmer (corticosteroïd) en een virusremmer. Het effect van deze medicatie op de zenuw is nog niet onomstotelijk bewezen. Wat in ieder geval van belang is, is om het oog dat niet meer gesloten kan worden te beschermen tegen uitdroging. Dit kan door middel van oogdruppels of door het oog af te dekken met een zogenaamd horlogeglas. Als de klachten na een maand of drie nog niet verdwenen zijn, zal er onderzoek gedaan worden om bepaalde oorzaken van de verlamming uit te sluiten. Zo kan een MRI-scan worden verricht om een hersentumor of schedelbasisfractuur uit te sluiten. Ook gordelroos, oorontsteking en de ziekte van Lyme moeten worden uitgesloten. Als er toch nog restverschijnselen blijven bestaan, dan kan het aantrekkelijk zijn om ter behandeling een zogenaamde mimetherapie te volgen. Tijdens deze therapie wordt door oefening geprobeerd om een betere controle te krijgen over de gelaatsexpressie om zo de restverschijnselen te onderdrukken.Lees verder -
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Wat is een paranoïde persoonlijkheidsstoornis? In het kort: Een paranoïde persoonlijkheidsstoornis is een psychische stoornis. De belangrijkste kenmerken van deze stoornis zijn angst, wantrouwen en achterdocht. Een paranoïde persoonlijkheidsstoornis kan ontstaan door een combinatie van erfelijke aanleg, opvoeding en traumatische ervaringen in je jeugd. De diagnose van een paranoïde persoonlijkheidsstoornis wordt gesteld door een psycholoog of psychiater. Bij behandeling van je paranoïde persoonlijkheidsstoornis is (psycho)therapie een belangrijk hulpmiddel, daarnaast kan medicatie helpen om angstklachten te verminderen. Over paranoïde persoonlijkheidsstoornis Een paranoïde persoonlijkheidsstoornis is een psychische stoornis waarbij je veel moeite hebt met andere mensen vertrouwen. De belangrijkste kenmerken van paranoia zijn wantrouwen en achterdocht. Dit kan specifiek gericht zijn op een (ex-)partner, bepaalde bevolkingsgroepen of instanties en overheden. Deze houding leidt tot problemen in het sociaal functioneren. Soms lijd je ook aan klachten met psychotische kenmerken. Bij een paranoïde persoonlijkheidsstoornis verlopen contacten vaak moeilijk en heb je veel conflicten. Je hebt moeite met anderen aan je te binden en benadert steun, bescherming en waardering van anderen vaak met afwijzing of veel wantrouwen.Lees verder -
Parapemphigus
Parapemphigus is een chronisch verlopende aandoening die gekenmerkt wordt door ronde, gespannen blaren met helder vocht. De aandoening komt vooral voor op de buigzijde van de onderarmen, de onderbuik, de liezen en de bovenbenen. Soms bevinden zich ook blaren op het mondslijmvlies. De ziekte begint meestal na het 60e levensjaar. De behandeling bestaat uit specifieke medicatie.Lees verder -
Parasitaire infectie
Een parasiet is een plantaardig of dierlijk organisme dat zich ten koste van een ander levend organisme (de gastheer) voedt. Parasieten variëren van microscopisch kleine, eencellige organismen, protozoa genaamd, zoals de malariaparasiet, tot grotere meercellige organismen zoals bijvoorbeeld de lintworm en de spoelworm. De parasiet kan zich voeden met het door de gastheer opgenomen voedsel of met weefsel van de gastheer. Sommige parasieten zijn ziekteverwekkend. Andere daarentegen veroorzaken niet of nauwelijks schade aan de gastheer. Voorbeelden van gevaarlijke infecties veroorzaakt door een parasiet zijn malaria, gele koorts en de slaapziekte. De parasiet veroorzaakt in het menselijk lichaam schade door verwonding en/of giftige stoffen. Een parasitaire infectie veroorzaakt in het lichaam zeer uiteenlopende reacties die kenmerkend zijn voor de specifieke parasiet.Lees verder