GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z

79 resultaten gevonden

  • Voorhofsontsteking
    Wat is voorhofsontsteking? De voorhof vormt een onderdeel van het gehoor- en evenwichtsapparaat. Het is de verbinding tussen het slakkenhuis (deel van het gehoororgaan) en de halfcirkelvormige organen (onderdeel van het evenwichtsorgaan). Een ontsteking van het middenoor kan zich uitbreiden naar de voorhof en hier een ontsteking veroorzaken. Symptomen Gehoorverlies en aanvallen van duizeligheid zijn kenmerkende verschijnselen. Overleg met je huisarts voor een goed onderzoek. Behandeling van de oorzaak is belangrijk om blijvende (gehoor)schade te voorkomen.
    Lees verder
  • Voorhoofdsholteontsteking
    Wat is voorhoofdsholteontsteking? In het kort: Een voorhoofdsholteontsteking wordt meestal veroorzaakt door een virus, soms door een bacterie of allergie. Vaak heb je eerst last van een verkoudheid. Veelvoorkomende symptomen zijn een loopneus of verstopte neus, niezen, hoofdpijn, groengeel snot, vermoeidheid en soms koorts. Meestal gaat een voorhoofdsholteontsteking vanzelf over. Als je klachten langer dan twee weken aanhouden of je langer dan vijf dagen koorts hebt, is het goed om contact op te nemen met je huisarts. Over een voorhoofdsholteontsteking In je schedel zitten doorgaans acht met lucht gevulde holten. Deze holten worden de bijholten (sinussen) genoemd. De bijholten zitten in paren aan weerszijden van je schedel: Deze zitten in je voorhoofd. Wanneer de voorhoofdsholten ontstoken raken, is er sprake van een voorhoofdsholteontsteking. Deze zitten tussen je ogen. Deze zitten achter je ogen. Deze zitten onder je jukbeenderen, onder je ogen. Wanneer deze holten ontstoken raken, noemen we dit een kaakholteontsteking. De bijholten zijn verbonden met de neus en de keel en bedekt met een slijmvlies. Wanneer het slijmvlies van een bijholte ontstoken raakt, is er sprake van een holteontsteking of bijholteontsteking. De medische term voor bijholteontsteking is sinusitis. Strikt gezien is een voorhoofdsholteontsteking (sinusitis frontalis) alleen een ontsteking in de voorhoofdsholten, maar in de volksmond wordt een ontsteking in iedere bijholte voorhoofdsholteontsteking genoemd. Een ‘echte’ voorhoofdsholteontsteking is zeldzaam. Meestal gaat het om de kaakholten die ontstoken zijn. Pasgeborenen hebben geen sinussen en kunnen dus ook geen voorhoofdsholteontsteking hebben. Pas tussen het zesde en achtste jaar zijn er herkenbare frontale sinussen. Op volwassen leeftijd zijn alle sinussen volledig ontwikkeld. Eén tot vier procent van de mensen krijgt nooit voorhoofdsholten. Chronische voorhoofdsholteontsteking We spreken van een chronische voorhoofdsholteontsteking als deze langer dan acht weken aanhoudt of meer dan vier keer per jaar langer dan tien dagen per keer terugkomt. De oorzaak van een chronische voorhoofdsholteontsteking is soms moeilijk te achterhalen, waardoor behandelen lastig is. Vaak is de oorzaak van een chronische voorhoofdsholteontsteking een allergie. Ook mensen met COPD kunnen vaker last hebben van een chronische voorhoofdsholteontsteking. Soms is een operatie nodig om een chronische voorhoofdsholteontsteking te behandelen.
    Lees verder
  • Voorhoofdskwabgezwel (Voorhoofdskwabtumor)
    Wat is een voorhoofdskwabgezwel? De voorhoofdskwab is een gedeelte van de grote hersenen dat aan de voorkant van de schedel ligt. De voorhoofdskwab is de plaats waar de persoonlijkheidskenmerken liggen opgeslagen. Alle processen die met de persoonlijkheid te maken hebben, verlopen via de voorhoofdskwab. Een tumor (goedaardig of kwaadaardig) in dit gedeelte van de hersenen leidt tot druk op hersenweefsel. Hierdoor raakt goed functioneren verstoord en ontstaan specifieke verschijnselen. Symptomen Een kenmerkend verschijnsel van een hersentumor op deze plaats is langzame verandering van de persoonlijkheid. Vaak zijn langdurig bestaande vage hoofdpijnklachten aanwezig. Als je herhaalde veranderingen in gedrag opmerkt bij jezelf of om je heen, neem dan contact op met je arts voor verdere beoordeling en het zoeken naar de oorzaak.
    Lees verder
  • Vroeggeboorte
    Wat is vroeggeboorte? Onder vroeggeboorte wordt de geboorte van een baby binnen 37 weken na bevruchting verstaan. De vroeggeboorte kan spontaan optreden of kunstmatig worden opgewekt. Een kunstmatig opgewekte vroeggeboorte vindt plaats wanneer de baby onvoldoende groeit in de baarmoeder of wanneer de moeder gevaar loopt door overmatig bloedverlies of zwangerschapsvergiftiging. Vaak is de vroeggeborene kwetsbaar omdat het lichaam nog niet geheel is volgroeid en nog niet op eigen kracht kan functioneren. Oorzaken Waarom een spontane vroeggeboorte op gang komt is meestal niet duidelijk aan te geven. Wel lijkt er een verband te zijn tussen een opstijgende vagina-ontsteking en een vroeggeboorte. Een ontsteking kan irritatie veroorzaken aan de vliezen en placenta. Deze ontsteking maakt stoffen vrij die een voortijdige ontsluiting, weeën en uiteindelijk een vroeggeboorte kunnen veroorzaken. Mogelijke oorzaken voor een vroeggeboorte zijn: Een meerlingenzwangerschap Een eerdere vroeggeboorte Een verkorte baarmoedermond Aanwezigheid van vleesbomen Ontstekingen Na een IVF-bevruchting is de kans op vroeggeboorte iets verhoogd Te veel vruchtwater Er is geen bewijs voor een verhoogd risico op vroeggeboorte door tillen of sporten. Integendeel: sporten vermindert de kans op vroeggeboorte. Symptomen Een aantal symptomen kunnen op een aankomende vroeggeboorte duiden. Zo volgt een vroeggeboorte vaak op een voortijdig breken van de vliezen of na vaginaal bloedverlies vanuit de placenta. Wanneer de vliezen breken, stijgt het risico op ontstekingen. Daarom zal een arts in dit geval niet altijd proberen de weeën te remmen. Behandeling Couveuse Te vroeg geboren baby’s eisen voortdurend medisch toezicht. Meestal moet een vroeggeboren baby in een couveuse blijven. Een couveuse is een gespecialiseerde ruimte met optimale omgevingstemperatuur. Om de vroeggeborene in leven te houden, moeten de omstandigheden in de baarmoeder van de moeder zo goed mogelijk worden nagebootst. Bij goede begeleiding en verzorging van de vroeggeborene hoeven geen complicaties of stoornissen in het latere leven te ontstaan.
    Lees verder