GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
113 resultaten gevonden
-
Hyperthyreoïdie (Snel werkende schildklier)
Wat is hyperthyreoïdie? In het kort:• Bij hyperthyreoïdie werkt de schildklier te snel, waardoor lichamelijke en geestelijke processen versnellen.• Iemand met hyperthyreoïdie kan allerlei symptomen hebben, zoals hartkloppingen, zweten, een gejaagd gevoel en vermoeidheid.• Veelvoorkomende oorzaken van hyperthyreoïdie zijn de ziekte van Graves en de ziekte van Plummer of Multinodale struma.• De diagnose wordt gesteld met lichamelijk onderzoek en een bloedonderzoek.• De behandeling van hyperthyreoïdie bestaat uit medicijnen, radioactief jodium en/of een operatie.Over hyperthyreoïdieHyperthyreoïdie is beter bekend als een te snel werkende of overactieve schildklier. Omdat je schildklier te snel werkt, wordt de hoeveelheid aan schildklierhormoon te hoog. Doordat de schildklierwaarden te hoog zijn, versnellen lichamelijke en geestelijke processen. Hyperthyreoïdie komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. Hoe ouder je bent, hoe hoger de kans dat je hyperthyreoïdie krijgt.Lees verder -
Hypertrichose (Overbeharing)
Wat is hypertrichose?In het kort:• Hypertrichose is een zeldzame vorm van overbeharing.• Bij deze aandoening groeien meer en dikkere haren op plaatsen waar doorgaans alleen donsharen zitten, zoals op de neus en het voorhoofd.• Er zijn vier vormen van hypertrichose: congenitale hypertrichose lanuginosa, congenitale hypertrichose terminalis, plaatselijke hypertrichose en niet-aangeboren hypertrichose.• Erfelijkheid speelt een rol bij de oorzaak van hypertrichose. Verder is er nog veel onduidelijk over de oorzaken.• Mogelijke behandelingen bij hypertrichose zijn tijdelijke ontharing of permanente ontharing.Over hypertrichoseHypertrichose is een zeldzame vorm van overbeharing waarbij meer en dikkere haren groeien op plaatsen waar normaal slechts donsharen zitten. Denk hierbij aan plekken zoals je neus, voorhoofd, rug en armen. De haren kunnen tot wel tien centimeter lang worden. De zichtbaar overmatige haargroei in het gezicht heeft ervoor gezorgd dat de aandoening in de volksmond ook wel het weerwolfsyndroom wordt genoemd. Hypertrichose kan aangeboren zijn, of zich gedurende je leven ontwikkelen.Hypertrichose moet niet verward worden met hirsutisme, een andere vorm van overbeharing die alleen bij vrouwen voorkomt. Bij hirsutisme hebben vrouwen haargroei op plekken waar normaal alleen mannen dat hebben, zoals de kin, onderbuik en borst. Hypertrichose en hirsutisme kunnen wel gezamenlijk voorkomen bij een persoon.Soorten Er bestaan verschillende vormen van hypertrichose:Congenitale hypertrichose lanuginosaDit is een aangeboren vorm van hypertrichose, waarbij een kind wordt geboren met zogenoemde lanugoharen over hun gehele lichaam. Dit zijn zachte, ongepigmenteerde haren die ontstaan rond de twintigste week van de zwangerschap. Meestal zijn de lanugoharen weer verdwenen ten tijde van de geboorte. Bij sommige mensen blijven deze lanugoharen echter hun hele leven aanwezig en kunnen ze tot wel tien centimeter lang worden.Congenitale hypertrichose terminalisOok deze vorm van hypertrichose is aangeboren, maar verschilt in de soort haar. Hierbij gaat het om zogenoemde terminale haren: dikke, lange, gepigmenteerde haren die je normaal pas ontwikkelt tijdens de puberteit. Ook deze haren komen overal op het lichaam voor. Vooral deze vorm van overbeharing wordt naar gerefereerd als het weerwolfsyndroom.Plaatselijke hypertrichoseHierbij is er een gebied (bijvoorbeeld afgebakend door pigmentverschil) waarin terminale haren groeien. Een dergelijk gebied kan aangeboren zijn, of zich later ontwikkelen. Meestal is het een op zichzelf staand verschijnsel, maar een enkele keer heeft het een onderliggende oorzaak. Wanneer een harige plek aanwezig is op de onderrug bij de geboorte, kan dit wijzen op een open ruggetje.Niet-aangeboren hypertrichoseHypertrichose kan ook later in je leven ontstaan. De overbeharing kan met terminale, lanugo- of donsharen zijn. Hypertrichose kan zich om verschillende redenen ontwikkelen. Denk hierbij aan kanker, anorexia nervosa of medicijngebruik (zoals corticosteroïden).Lees verder -
Hypertrofie van de schaamlippen (Te grote schaamlippen)
Wat zijn te grote schaamlippen?Met te grote schaamlippen worden doorgaans te grote binnenste schaamlippen bedoeld. Te grote buitenste schaamlippen komen ook voor, maar veroorzaken minder vaak klachten. De schaamlippen zijn onderdeel van de vagina, het vrouwelijke geslachtsorgaan.Normaal gesproken zijn de binnenste schaamlippen groter dan de buitenste schaamlippen. Bij sommige vrouwen zijn de binnenste schaamlippen echter zo veel groter dat dit klachten veroorzaakt. Te grote schaamlippen ontstaan soms ook door onderliggende aandoeningen of afwijkingen aan de vagina.De grootte en vorm van de schaamlippen verschilt per vrouw. De lengte varieert van ongeveer 7 millimeter tot 5 centimeter. Meestal spreken we van te grote schaamlippen bij binnenste schaamlippen groter dan 4 centimeter.Lees verder -
Hyperventilatie
Wat is hyperventilatie? In het kort: Hyperventilatie is een versnelde ademhaling. Er bestaan twee vormen: acute hyperventilatie en chronische hyperventilatie. De oorzaken van acute hyperventilatie zijn onder andere angst- en paniekaanvallen of te hoge inspanning. Acute hyperventilatie staat ook bekend als een hyperventilatie-aanval. Oorzaken voor chronische hyperventilatie zijn stress, spanningen en psychische druk. Chronische hyperventilatie gaat niet aanvalsgewijs zoals bij acute hyperventilatie, maar de verstoring in de ademhaling houdt een langere tijd aan. De symptomen van (chronische) hyperventilatie zijn: heel snel en heel diep ademhalen, het gevoel hebben dat je stikt, duizeligheid en misselijkheid. Tips bij hyperventilatie kunnen zijn: kalm blijven, hyperventilatie-oefeningen doen en ademen in een plastic of papieren zak. Dit kan helpen om hyperventileren te stoppen. Als je de hyperventilatie zelf onder controle krijgt, hoef je met hyperventilatieklachten niet voor behandeling naar de huisarts te gaan. Over hyperventilatie Hyperventilatie betekent ‘versnelde ademhaling’. Een normaal volwassen persoon haalt ongeveer tien keer per minuut adem. Wanneer je meer dan twintig keer per minuut adem haalt, is er sprake van hyperventilatie. Bij inspanning versnelt de ademhaling. Dit is normaal. Het lichaam heeft dan ook meer zuurstof nodig en moet ook meer CO2 (koolzuurgas) afvoeren. De ademhaling is bedoeld om zuurstof op te nemen, zodat dit door het bloed naar de organen getransporteerd wordt. Zuurstof wordt door het lijf omgezet in CO2. CO2 adem wordt weer uitgeademd. Bij hyperventilatie wordt er teveel CO2 uitgeademd en teveel zuurstof opgenomen. Dit zorgt voor een verstoring in het zuur base evenwicht in je lichaam, omdat CO2 een zuur gas is. Je wordt alkalotisch. In het zuur-base evenwicht is er een balans tussen zuren en basen. Als je te veel zuren kwijtraakt, door bijvoorbeeld braken, word je erg basisch, ook wel alkalotisch. In verhouding heb je dan meer basen in je bloed dan zuren. Hetzelfde geldt als je te veel zuur uitademt zoals CO2. Door de verstoring van het CO2-gehalte tijdens het hyperventileren vernauwen de bloedvaten zich, waardoor zuurstof moeilijker de organen bereikt zoals hersenen en andere lichaamsdelen. Daardoor kun je bijvoorbeeld duizelig of misselijk worden. Chronische hyperventilatie of een hyperventilatie-aanval (acute hyperventilatie) Er bestaan twee vormen van hyperventilatie, chronische hyperventilatie en acute hyperventilatie (of hyperventilatie-aanval). Een acute hyperventilatie-aanval is het meest bekend. Je begint dan heel snel en heel diep adem te halen en je hebt het gevoel dat je stikt. Chronische hyperventilatie is minder bekend, maar komt veel vaker voor. Bij deze vorm is de ademhaling voor een langere periode versneld. Vaak ben je je er niet van bewust dat je chronisch hyperventileert. Hier kom je pas achter als je met klachten naar je huisarts gaat.Lees verder