GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
79 resultaten gevonden
-
Voedselallergie
Wat is een voedselallergie? Een voedselallergie is een abnormale reactie van je lichaam op een normale voedingsstof. Je lichaam maakt specifieke afweerstoffen tegen bepaalde eiwitten in je voeding. Als je lichaam vervolgens opnieuw in contact komt met dit specifieke eiwit, zal je afweersysteem hierop reageren. Er komt een stof genaamd histamine vrij. Dit histamine zorgt voor de allergieverschijnselen. De term voedselallergie is een verzamelnaam voor verschillende allergieën. We maken onderscheid in onder meer de volgende soorten voedselallergieën: Koemelkallergie Tarweallergie Glutenallergie (coeliakie) Notenallergie Appelallergie Pinda-allergie Soja-allergie Kippeneiallergie Vis en schaaldieren (bijvoorbeeld garnaal) Een voedselallergie zoals een notenallergie, kan al bij een baby voorkomen en blijft meestal bestaan in volwassenen. Een voedselallergie richt zich op bepaalde voedingsstoffen, andere mogelijke allergieën zijn: Hooikoorts Huisstofmijtallergie InsectenallergieLees verder -
Voedselvergiftiging
Wat is voedselvergiftiging? In het kort: Bij voedselvergiftiging word je ziek door het eten van voedsel dat besmet is met bacteriën. Voedselvergiftiging ontstaat vaak door slechte hygiënische omstandigheden en bedorven of rauw voedsel. Klachten van voedselvergiftiging zijn misselijkheid, koorts, diarree en braken. Om uitdroging te voorkomen is het belangrijk om voldoende te drinken. Een voedselvergiftiging duurt tussen de 24 en 48 uur. Neem contact op met je huisarts wanneer de klachten langer dan 48 uur duren en/of wanneer je last krijgt van hevige pijn. Door goed te letten op hygiëne en wat je eet kun je voedselvergiftiging voorkomen. Over een voedselvergiftiging Een voedselvergiftiging ontstaat door eten dat besmet is met bacteriën. De bacteriën die een voedselvergiftiging veroorzaken zijn: Salmonella: deze bacterie komt voor in (rauw) vlees, (rauwe) eieren en melk. Stafylokokkenbacterie: deze bacterie vermeerdert zich snel bij kamertemperatuur en wordt meestal verspreid door slechte hygiëne. De stafylokokkenbacterie komt voor in (rauwe) eieren, melk, vis, (rauwe) ham en kip of ander gevogelte.Lees verder -
Voetschimmel (Tinea pedis)
Wat is voetschimmel? Voetschimmel is een schimmelinfectie van de huid op je voeten en dan met name tussen de tenen. De schimmel leeft op de bovenste laag van de huid: de hoornlaag. Het wordt ook wel eens badschimmel of zwemmerseczeem genoemd. De laatste naam is wat verwarrend, want het is geen eczeem. Wanneer de schimmel op de nagel zit, heet het een schimmelnagel. Oorzaken Schimmels komen overal voor. Je voeten komen hier dus vrij regelmatig mee in aanraking. Toch krijg je niet iedere keer last van voetschimmel. Pas wanneer de voetschimmel een plekje vindt waar hij de huid kan binnendringen, kan deze een infectie veroorzaken. Schimmels leven het liefste in een warme en vochtige omgeving. Warmte en vocht maken je huid ook week, waardoor schimmels gemakkelijk naar binnen kunnen dringen en een infectie kan ontstaan. Daarom ontstaat voetschimmel vaak in het zwembad, maar ook het hebben van zweetvoeten kan voor voetschimmel zorgen. Ook je voeten te vaak wassen met zeep kan ervoor zorgen dat je voetschimmel krijgt. Dit komt omdat je met zeep de natuurlijke bescherming van de huid wegwast. Symptomen Voetschimmel kan op bijna alle plekken van je voet voorkomen, maar het zit meestal tussen de tenen. De symptomen van voetschimmel zijn: Witte schilfering. Dit zit vooral vaak tussen de vierde en vijfde teen. Jeukende blaasjes. Deze blaasjes drogen na verloop van tijd in tot bruine vlekjes of korstjes, waarna de huid afschilfert. Dit zit vooral op de voetzool. Roodheid met schilfering. Gele verkleuring en verbrokkeling van de nagels, ook wel schimmelnagels genoemd. Behandeling Je kunt het beste naar de huisarts gaan als: De schimmel na twee weken smeren met zalf nog niet weg is. Je veel of vaak last hebt van voetschimmel. Er pus uit de aangedane plekken komt of als de huid rood, warm en pijnlijk wordt. De schimmel zich verder uitbreidt dan de voet of de nagels zijn aangetast. Je diabetes hebt. De huisarts kan je dan tabletten of capsules voorschrijven die je moet slikken. Op die manier wordt de schimmel systemisch (door het hele lichaam) aangepakt. Deze voetschimmel behandeling duurt ongeveer een maand. Wat kun je zelf doen? Het beste is natuurlijk om een schimmelinfectie te voorkomen. Je kunt hierbij letten op het volgende: Draag altijd sokken of slippers in openbare ruimtes. Droog je voeten goed af na het douchen. Vooral tussen de tenen. Draag katoenen of wollen sokken en goed ventilerende schoenen om zweetvoeten te voorkomen. Wissel je schoenen ook dagelijks af. Draag een bepaald paar een dag en laat ze daarna een dag luchten. Trek ook regelmatig schone sokken aan. Was je voeten dagelijks, maar gebruik liever geen zeep. Zalfjes Als je toch voetschimmel opgelopen hebt, kun je zonder recept bij de apotheek terecht voor zalf tegen de voetschimmel. Dit is vaak een antimyoticum (niet te verwarren met antibioticum), een schimmelremmer. De zalf moet je meestal twee keer per dag op de aangedane huid smeren en ook een stukje om de schimmelplek heen. Na een week begin je vaak verbetering te zien. Gebruik de zalf nog een week nadat de plekken verdwenen zijn om ervoor te zorgen dat de schimmel niet terugkomt. Er zijn ook schimmeldodende poeders die je in je sokken of schoenen kunt strooien. Je kunt ook jodium gebruiken om de schimmels te doden.Lees verder -
Vomitus (Overgeven)
Wat is overgeven? In het kort: Overgeven zorgt ervoor dat stoffen die niet in je lichaam thuis horen, door de maag naar buiten worden gebracht. Overgeven heeft dus een belangrijke functie: het lichaam beschermen. Voorafgaand aan braken voel je je vaak misselijk, word je bleek, breekt er zweet uit en maak je meer speeksel aan. Het kan verschillende oorzaken hebben, zoals een voedselvergiftiging, een infectie of te veel eten. Soms moet je veel achter elkaar braken en kan het gepaard gaan met diarree. Hierdoor kun je uitdrogen en je erg slap voelen. Blijf voldoende drinken om uitdroging te voorkomen. Braken gaat meestal vanzelf over. In sommige gevallen dien je contact op te nemen met de huisarts. Geeft je baby meer dan drie keer per dag grote hoeveelheden over? Neem dan contact op met de arts. Over overgeven Overgeven of braken is een reflex van je lichaam waar je meestal geen controle over hebt. Je kunt er behoorlijk van schrikken, maar vaak is het juist een goede zaak. Braken zorgt er namelijk voor dat stoffen die niet in je lichaam thuis horen, door de maag weer naar buiten worden gebracht. Door drukverhoging in je maag (het middenrif trekt samen) duwt je lichaam de maaginhoud via je slokdarm naar buiten. Overgeven kan dus in de meeste gevallen geen kwaad en als je maag leeg is, komen je maag en darmen meestal vanzelf weer tot rust. Je kan het voelen opkomen Meestal gaat er een bepaald gevoel vooraf aan braken. Je voelt je vaak eerst misselijk en krijgt braakprikkels die nog niet doorzetten. Bleekheid, het uitbreken van zweet en een verhoging van de hoeveelheid speeksel in je mond zijn voortekenen van overgeven. Vooral bij jonge kinderen kan het overgeven erg krachtig zijn. Overgeven en diarree Braken is in de eerste plaats een reflex die je lichaam probeert te beschermen. Bedorven voedsel, dat je lichaam kan schaden, wordt door braken uit de maag verwijderd. Meestal duurt braken maar kort en voel je je al snel beter. Soms duurt het allemaal wat langer, bijvoorbeeld bij een flinke voedselvergiftiging. Langdurig braken kan tot gevolg hebben dat je lichaam veel vocht en belangrijke stoffen kwijtraakt. Dit verlies wordt versterkt als je tegelijkertijd diarree hebt. Dit kan gevaarlijk zijn, omdat je lichaam een bepaalde hoeveelheid vocht nodig heeft om goed te kunnen functioneren. Als de hoeveelheid vocht veel te laag is, noem je dat uitdroging. Je voelt je erg slap en je kunt zelfs flauwvallen. Dit gebeurt alleen in extreme omstandigheden.Lees verder