GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
72 resultaten gevonden
-
Zonnesteek
Wat is een zonnesteek? In het kort: Een zonnesteek kan ontstaan wanneer je lichaam blootgesteld wordt aan te veel directe warmte en zonnestraling. Je lichaam kan zijn warmte dan niet meer kwijt, waardoor je lichaamstemperatuur tot gevaarlijke hoogte stijgt. Veelvoorkomende symptomen van een milde zonnesteek zijn onder andere hoofdpijn, misselijkheid, versnelde hartslag, spierpijn, slap gevoel en duizeligheid. Bij een ernstige zonnesteek kunnen daarnaast bijvoorbeeld ook koorts, onrust en verlies van bewustzijn optreden. De behandeling van een zonnesteek is afhankelijk van de ernst. Bij een ernstige zonnesteek is het verstandig om contact met de huisarts op te nemen. Over een zonnesteek Een zonnesteek is de verzamelnaam voor symptomen die kunnen optreden als je lichaam blootstaat aan te veel directe warmte en zonnestraling. Ons lichaam zorgt ervoor dat onder allerlei omstandigheden, onze lichaamstemperatuur altijd tussen de 36 en 37 graden Celsius blijft. Deze constante temperatuur wordt geregeld door je thermoregulatiecentrum in je hersenen. Als je warmer wordt, doordat je bijvoorbeeld in de zon in de tuin aan het werken bent, dan zorgt je lichaam ervoor dat je deze warmte kwijtraakt. Dit kan bijvoorbeeld door te gaan zweten. Als je een zonnesteek hebt, dan kan je lichaam zijn warmte niet meer kwijt. Je lichaamstemperatuur stijgt dan tot gevaarlijke hoogte. Milde of ernstige zonnesteek Er kunnen twee fasen bij een zonnesteek onderscheiden worden. Fase één is de milde vorm van een zonnesteek. Je lichaamstemperatuur is boven de 38 graden. Bij een ernstigere vorm van zonnesteek of fase twee is je temperatuur nog hoger. In dit tweede geval is contact met een arts noodzakelijk. Waar je fase één zelf nog kunt behandelen met iets drinken en een koele omgeving opzoeken, is dit bij de tweede fase niet mogelijk. Een zonnesteek wordt ook wel een hitteberoerte of een zonneslag genoemd.Lees verder -
Zouthuishoudingsstoornis
Wat is een zouthuishoudingsstoornis? Met de term zouthuishouding wordt de concentratie en samenstelling van verschillende zouten in het lichaam aangeduid. Zouten vormen een groep stoffen die essentieel zijn voor het functioneren van het lichaam. Natriumchloride en kaliumchloride zijn twee belangrijke voorbeelden uit deze groep. Direct gekoppeld aan de zouthuishouding is de waterhuishouding. Beide systemen hangen sterk met elkaar samen. Een verstoring in het ene systeem heeft dan ook gevolgen voor het functioneren van het andere. Zouten zijn in verschillende belangrijke lichaamsvochtreservoirs opgelost; de vloeistof in de cellen, de vloeistof in de ruimte tussen de cellen en in het bloed. Het lichaam dient de zoutconcentratie in deze reservoirs stabiel te houden om goed te kunnen functioneren. Dit vindt plaats door zouten van en naar de cellen te transporteren. De nieren zorgen voor een evenwicht tussen de dagelijkse opname en uitscheiding. Zouthuishoudingsstoornissen komen apart of als verschijnsel bij andere aandoeningen voor. Symptomen Een stoornis kan gepaard gaan met een hoge of juist lage bloeddruk, uitdrogingsverschijnselen of juist veel plassen. Sufheid en algeheel onwel bevinden kunnen aanwezig zijn. De behandeling bestaat uit correctie van de stoornis waardoor de klachten dikwijls snel zullen verdwijnen.Lees verder -
Zuigflescariës
Wat is zuigflescariës? Zuigflescariës zijn gaatjes die direct na het doorbreken van de tanden ontstaan. Vaak begint deze vorm van tandbederf aan de bovenkant van het melkgebit, waardoor deze ernstiger aangetast raken dan de ondertanden. Oorzaken Zuigflescariës wordt veroorzaakt door bacteriën die tandbederf aanrichten (Streptococcus mutans). Deze bacteriën kunnen worden overgebracht door speeksel. Een kind kan besmet raken door een zoen, het aflikken van een lepel of het drinken uit dezelfde beker. De bacteriën kunnen alleen kwaad wanneer ze in grote hoeveelheden aanwezig zijn. Hierop is vooral 's nachts grote kans. Door je kind 's nachts te voeden, ook door middel van borstvoeding, is er constant (zoet) voedsel in de mond aanwezig. Hierdoor kunnen de bacteriën zich goed vermenigvuldigen en wordt er veel zuur gevormd. Dit zuur lost het tandglazuur op, waardoor gaatjes in het melkgebit (cariës) van je kind ontstaan. Normaal gesproken herstelt het speeksel de beginnende gaatjes, maar door de constante aanwezigheid van zoetigheid is hier geen gelegenheid voor. 's Nachts wordt er minder speeksel geproduceerd, dus dan kan nog meer schade worden aangericht. Hiernaast speelt de erfelijk bepaalde speekselsamenstelling en de aanwezigheid van specifieke zuurvormende bacterie een rol. Symptomen Zuigflescariës begint op anderhalf tot tweejarige leeftijd als doffe witte plekjes op de tanden. Deze worden langzaam groter en donkerder van kleur. Na verloop van tijd geeft zuigflescariës pijn, waardoor je kind niet meer wil eten of slecht slaapt. Ook tanden poetsen kan dan problemen geven. In het laatste stadium van zuigflescariës kunnen er zelfs stukjes tand en/of kies afbreken. Behandeling Bij de behandeling van zuigflescariës is het allereerst van belang om de oorzaak weg te nemen. Leer je kind af om constant uit een flesje te drinken. Een fopspeen kan hierbij helpen. Afhankelijk van de ernst kan de aandoening vanzelf genezen. Soms zijn de tanden zodanig aangetast dat er een tandarts aan te pas moet komen. De behandeling kan bestaan uit het vullen van gaatjes, eventueel onder narcose. Sommige ontstoken melktanden kunnen een risico vormen voor het blijvende gebit, waardoor ze getrokken moeten worden. Het is dus een fabeltje dat tanden die nog gewisseld moeten worden, niet hoeven worden gevuld. Zelfhulpmiddelen Om zuigflescariës te voorkomen is het belangrijk je kind niet te laten wennen aan een flesje. Beperk het aantal drink- en eetmomenten naar vijf per dag. Daarnaast moet je bij het doorbreken van de eerste tandjes één keer per dag poetsen met fluoride houdende kindertandpasta. Vanaf twee jaar moet dit twee keer per dag. Dan kan je kind ook mee naar de tandarts om de tandjes te laten controleren.Lees verder -
Zwaarlijvigheid
Wat is zwaarlijvigheid? Veel mensen zijn veel te kritisch op hun lichaam, met name hun gewicht. Reclames en tijdschriften met foto's van superslanke fotomodellen helpen helemaal niet om je zelfvertrouwen op te krikken als je zwaarder bent. Een paar kilo meer dan gemiddeld, geeft niets. Maar het is wel goed om op je gewicht te letten, omdat echte zwaarlijvigheid niet goed is voor je gezondheid. Ongeveer een kwart van de wereldbevolking is te zwaar. In het Westen is dat percentage hoger. Het percentage mensen dat op dieet is, is echter nog veel groter! Twee tot vijf op de tien mensen probeert geregeld af te vallen en spendeert veel geld aan allerlei dieetproducten. Bij een gezonde vrouw bestaat het lichaamsgewicht voor 25% uit vet, bij een man 17%. Je bent pas te dik als je 20% boven je "ideale lichaamsgewicht" zit. Overgewicht testen Er zijn tests om te zien of je te zwaar bent. Een simpel rekensommetje is je gewicht delen door je lengte (in meters) in het kwadraat, oftewel de BMI-test. De uitkomst moet onder de 25 zitten. Maar je kunt ook een arts of dietist je vetgehalte laten bepalen.Lees verder