GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
98 resultaten gevonden
-
Osteochondritis dissecans
Wat is osteochondritis dissecans? Osteochondritis dissecans is een zeldzame aandoening aan het kraakbeen en het ondergelegen gewricht. Bij osteochondritis dissecans sterft het kraakbeen en het ondergelegen stuk bot af waardoor het scheurt of afbrokkelt. De kleine, losgelaten stukjes kraakbeen kunnen daarna los in het gewricht gaan liggen. Dit belemmert de beweging van het gewricht en veroorzaakt pijn. Het losgeraakte stuk kraakbeen veroorzaakt soms ook een ontstekingsreactie. Osteochondritis dissecans kan voorkomen in alle gewrichten, maar ontstaat meestal in het knie-, heup- of ellebooggewricht. Vaak zie je dat osteochondritis dissecans in beide gewrichten voorkomt. Je krijgt bijvoorbeeld eerst klachten aan de rechterknie en daarna ook aan de linkerknie. Osteochondritis dissecans komt voornamelijk voor bij kinderen in de puberteit, maar ook bij jongere kinderen. De gewrichtsaandoening komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen. Osteochondritis dissecans kun je onderverdelen in vier verschillende stadia: Stadium 1: het aangetaste stuk kraakbeen nog omgeven door gezond weefsel Stadium 2: het aangetaste stuk kraakbeen is gedeeltelijk losgelaten van het bot Stadium 3: het aangetaste stuk kraakbeen is in zijn geheel afgestorven, het zit alleen nog op zijn plek Stadium 4: het aangetaste stuk kraakbeen is losgelaten en zweeft in het gewricht Oorzaken Oorzaak van osteochondritis dissecans is een lokale doorbloedingsstoornis. De precieze oorzaak van de slechte doorbloeding is vaak onbekend. Volgens sommige artsen speelt belasting of zeer intensief sporten een rol. Ook het maken van verkeerde bewegingen waardoor er frictie in het gewricht ontstaat, is een mogelijke oorzaak. Osteochondritis dissecans komt vaker voor bij tieners. Vermoedelijk bestaat er een verband met een snel groeien in combinatie met veel sporten. Symptomen Symptomen van osteochondritis dissecans zijn: (Vage) pijnklachten Ontstoken en mogelijk dik en warm aanvoelend gewricht Bewegen wordt moeilijker De pijn bij osteochondritis dissecans hangt af van het stadium waarin de aandoening zich bevindt. Indien het aangetaste stuk kraakbeen nog vast zit aan het bot, veroorzaakt het meestal vage pijnklachten. In stadium 3 en 4 verergeren deze pijnklachten en ontstaat soms een ontstekingsreactie. Diagnose De diagnose osteochondritis dissecans stel je met een röntgenfoto. Daarna volgt een MRI-scan van het gewricht om te bepalen in welk stadium de aandoening zich bevindt en hoe groot het (losgeraakte) stuk kraakbeen is. Behandeling De behandeling van osteochondritis dissecans hangt af van de uitslag van de MRI-scan, de leeftijd van de patiënt en hoeveelheid last de patiënt ervaart. Bij hele jonge kinderen is het advies doorgaans om tijdelijk te stoppen met sporten en het gewricht op een andere manier te belasten. Meestal volstaat een periode van drie maanden om het fragment terug te laten groeien. Als na een periode van rust geen herstel optreedt of als osteochondritis dissecans zich al in later stadium bevindt, dan is een operatie nodig. Meestal volstaat een kijkoperatie. Tijdens een kijkoperatie kiest de arts om het stuk kraakbeen te fixeren, het fragment op te boren zodat de doorbloeding weer opgang komt of om het stuk kraakbeen in zijn geheel te verwijderen.Lees verder -
Osteochondrose (Ziekte van Osgood-Schlatter)
Wat is de ziekte van Osgood-Schlatter? De ziekte van Osgood-Schlatter is een veelvoorkomende aandoening bij kinderen die sporten. De ziekte van Osgood-Schlatter heet ook wel osteochondrose en is een overbelasting van de knie en het scheenbeen. De aandoening dankt zijn naam aan zijn ontdekkers, dokter Osgood en dokter Schlatter. De ziekte van Osgood-Schlatter komt voornamelijk voor bij kinderen die in hun groeispurt zitten. Dat betekent bij meisjes tussen de acht en dertien jaar en bij jongens van tien tot vijftien jaar oud. De aandoening komt meer voor bij jongens dan bij meisjes en de klachten verdwijnen meestal wanneer het kind ouder wordt.Lees verder -
Osteogenesis imperfecta
Wat is osteogenesis imperfecta? Osteogenesis imperfecta is een aangeboren en erfelijke aandoening van het bindweefsel. Meestal wordt de afkorting OI gebruikt. Het meest opvallende verschijnsel is de grote breekbaarheid van het skelet. Door een kleine aanleiding, zoals een plotselinge beweging, kan soms al een botbreuk ontstaan. Osteogenesis imperfecta betekent letterlijk: onvolmaakte botvorming. Deze naam is echter onvolledig. Niet alleen het bindweefsel in het bot is afwijkend, maar ook het bindweefsel op andere plaatsten in het lichaam, zoals in gewrichtskapsels en in het gebit. Het bindweefsel is niet stevig genoeg. Daardoor is het bot breekbaar. OI berust op een afwijking in het collageen, het belangrijkste bestanddeel van bindweefsel. Meestal is er te weinig collageen, soms is ook het aanwezige collageen afwijkend. OI komt voor bij 1 op de 15.000 à 20.000 mensen. Dat betekent dat er in ons land ieder jaar 10 tot 15 kinderen met OI geboren worden. Symptomen De mate van breekbaarheid is heel verschillend. Het aantal breuken dat iemand tijdens zijn leven oploopt, kan variëren van slechts een paar tot meer dan honderd. Breuken kunnen op iedere leeftijd voorkomen, soms ook al voor de geboorte. De breekbaarheid is meestal het grootst bij jonge kinderen. Naast botbreuken kunnen ook andere verschijnselen voorkomen, zoals blauw oogwit, doofheid, en het achterblijven in groei. Behandeling De gevolgen van OI kunnen sterk variëren. Het verloop hangt onder andere af van het aantal breuken en van het optreden van misvormingen. Op dit moment is OI nog niet te genezen. Door tijdige medische behandeling en goede begeleiding kunnen de gevolgen wel zoveel mogelijk beperkt worden.Lees verder -
Osteomalacie (Botverweking)
Wat is botverweking? Botverweking ontstaat door onvoldoende mineralisatie van het bot bij volwassenen. Door toevoeging van vitamine D aan margarine komt de aandoening tegenwoordig niet vaak meer. Soms zien we de ziekte echter bij alleenstaande bejaarden in geval van ondervoeding. Oorzaken Osteomalacie wordt veroorzaakt door onvoldoende mineralisatie van het bot bij volwassenen. Meestal komt dit door een tekort aan vitamine D. Dat leidt bij kinderen tot rachitis (Engelse ziekte). De kans op deze ziekte wordt groter als je ook weinig buiten komt. Zonlicht kan namelijk vitamine D in de huid aanmaken. Ook een slechte opname van vitamine D in de darm, een nierziekte of het gebruik van medicijnen tegen epileptische aanvallen kunnen een vitamine D tekort doen ontstaan. Symptomen De symptomen zijn: botpijn, spierzwakte en (betrekkelijk zeldzaam) botbreuken.Lees verder