GEZONDHEIDSENCYCLOPEDIE
Zoeken op: Infectieziekten
289 resultaten gevonden
-
Triggerfinger
Wat is een triggerfinger? Bij een triggerfinger is de buigpees van je vinger ontstoken. Deze pees loopt van de handpalm naar je vinger toe. Door de ontsteking zwelt de pees wat op. De peesschede, die om de pees heen ligt, wordt dan te krap, waardoor de pees niet makkelijk meer glijdt. Hierdoor komt je vinger als het ware in gebogen stand vast te zitten. Het lijkt alsof je de trekker van een pistool met die vinger overhaalt. Meestal komt een triggerfinger voor in de pees naar de duim, middel- of ringvinger. Aan de wijsvinger of pink komt deze aandoening bijna nooit voor. Een triggerfinger komt het meest voor bij vrouwen tussen de 45 en 65 jaar. Overigens wordt een triggerfinger ook wel hokkende of snappende vinger genoemd.Lees verder -
Tuberculose
Wat is tuberculose? In het kort: Tuberculose (TBC) is een infectieziekte die vooral de longen aantast, maar ook op andere plekken in het lichaam infecties kan veroorzaken. Er bestaan twee vormen van tuberculose: gesloten TBC en open TBC. Tuberculose is een besmettelijke ziekte en verspreidt zich door druppeltjes in de lucht die ontstaan door niezen en hoesten. Tuberculose wordt veroorzaakt door een bacterie. Symptomen van tuberculose zijn onder ander langdurig hoesten, bloed ophoesten, vermoeidheid en koorts. Tuberculose wordt gediagnosticeerd middels een röntgenfoto en een Mantoux-test. Met een antibioticakuur van zes maanden en een zorgvuldige ‘hoesthygiëne’ kan tuberculose worden behandeld. Over tuberculose Tuberculose (TBC) is een infectieziekte die voornamelijk de longen aantast, maar het kan ook via de bloedbaan elders in het lichaam infecties geven. Er bestaan twee vormen: gesloten TBC en open TBC. De gesloten vorm is niet besmettelijk, open tuberculose is dat wel. Wereldwijd is tuberculose nog de meest voorkomende infectieziekte en sterven er veel mensen aan.Lees verder -
Tyfus
Wat is tyfus? Tyfus is een ziekte die veroorzaakt wordt door een bacterie. Er zijn drie varianten van tyfus: Buiktyfus Paratyfus Vlektyfus Buiktyfus Buiktyfus is een ziekte van het maagdarmkanaal. De ziekte kan levensbedreigend zijn. Buiktyfus wordt veroorzaakt door de bacterie Salmonella typhi. In westerse landen komt de ziekte bijna niet meer voor, maar in ontwikkelingslanden en met name Azië, des te meer. Besmetting ontstaat via voedsel of drank of zelfs via uitwerpselen. Als je besmet bent met de bacterie, hoef je niet direct last te hebben van de symptomen. De symptomen van tyfus kunnen na drie dagen de kop op steken of zelfs helemaal niet komen. Voorbeelden van klachten zijn griepachtige verschijnselen en koorts. Ook kan er sprake zijn van diarree of juist obstipatie. Verder kan iemand in een afwezige toestand zijn, een ‘omneveld bewustzijn’. Tevens kan er een typische huiduitslag aanwezig zijn. Als je in een niet-Westers land bent geweest en vermoedt dat je buiktyfus hebt, dan is het belangrijk om contact op te nemen met je arts. Paratyfus Paratyfus wordt veroorzaakt door de bacterie paratyphi. Paratyfus lijkt op buiktyfus, maar verloopt minder ernstig. Paratyfus treedt vooral op via verontreinigd voedsel of water. Net zoals bij buiktyfus, hoeft besmetting niet direct te leiden tot klachten. Je kunt drager zijn zonder problemen te ondervinden. Voorbeelden van klachten zijn koorts, diarree en buikpijn. Als je in het buitenland ongekookt water of groenten hebt gegeten en vermoedt dat je paratyfus hebt, is het belangrijk om contact op te nemen met je huisarts. Vlektyfus Vlektyfus is een verzamelnaam voor verschillende besmettelijke aandoeningen die veroorzaakt worden door de bacterie Rickettsia. De belangrijkste besmettingsbronnen zijn mensen en kleerluizen en rattenvlooien. De kleerluizen raken besmet als ze bloed drinken van besmette mensen. Vervolgens kunnen de kleerluizen mensen besmetten via wondjes of luizenbeten. Ook kun je ongemerkt uitwerpselen van de kleerluis binnenkrijgen en op die manier besmet raken. De ziekte komt vooral voor bij mensen die in onhygiënische omstandigheden leven. Na besmetting kunnen de symptomen in een periode van één tot drie weken ontstaan. Belangrijke symptomen zijn koorts, spierpijn en hoofdpijn. Deze ziekte kan na ongeveer twee weken vanzelf verdwijnen, maar het kan ook zijn dat de bacterie aanwezig blijft. De bacterie kan dan alleen behandeld worden met antibiotica. Behandeling Als je arts de diagnose buik-, para- of vlektyfus heeft gesteld, zul je over het algemeen behandeld worden met een antibioticakuur. Het is belangrijk om deze kuur af te maken. Ook als je geen klachten meer voelt, kan de bacterie nog aanwezig zijn. Ook na het afmaken van de antibioticakuur is het niet zeker dat je de bacterie kwijt bent. Het is belangrijk om te beseffen dat je nog andere mensen kunt besmetten en zelf opnieuw ziek kunt worden als de bacterie nog steeds aanwezig is in je lichaam. Een arts is in staat om met bloedtesten of beenmergtesten te controleren of de bacterie nog aanwezig is. Tyfus voorkomen Voorkomen is beter dan genezen. Als je op reis gaat naar een gebied waar de sprake is van onhygiënische omstandigheden, moet je bedacht zijn op tyfus. Voor niet alle varianten van tyfus is een vaccinatie. Voor buiktyfus kun je bijvoorbeeld wel een vaccinatie krijgen, maar voor paratyfus en vlektyfus niet. Om vlektyfus te voorkomen is het belangrijk om insectenwerende kleding te dragen. Het is altijd belangrijk om te zorgen dat je geen verontreinigd voedsel eet en alleen veilig water drinkt. Dit kan zowel buiktyfus als paratyfus voorkomen.Lees verder -
Uitwendige oorontsteking
Wat is een uitwendige oorontsteking? In het kort: Bij een uitwendige oorontsteking is de gehoorgang ontstoken. Meestal wordt het veroorzaakt door een bacterie of schimmel. Bekende symptomen zijn onder andere oorsuizen, afscheiding uit het oor en tijdelijk slecht horen. De behandeling bestaat uit pijnstilling, oordruppels, oorzalf en in het ergste geval antibiotica. Over een uitwendige oorontsteking Bij een uitwendige oorontsteking (otitis externa) is de gehoorgang (het buitenoor) ontstoken. Deze ontsteking komt vaker voor bij volwassenen dan bij kinderen. Kinderen hebben vaak last van een middenoorontsteking. Je leest hier mee over het oor. Oorzaken Er zijn twee soorten uitwendige oorontstekingen, een natte en droge otitis externa. Hoewel beide soorten door een schimmel of bacterie veroorzaakt kunnen worden, kan er bij de droge variant ook eczeem of allergische reactie aan ten grondslag liggen. Natte otitis externa Deze variant komt veruit het meeste voor. De huid van de gehoorgang is dan nat, gezwollen en rood. Een natte otitis externe ontstaat vaak door vocht in de uitwendige gehoorgang. Door de blootstelling aan bijvoorbeeld zwemwater, verandert de zuurgraad van de huid van de gehoorgang. Hierin kunnen bacteriën en schimmels zich gemakkelijk ontwikkelen. Ook oorpeuteren of wattenstaafjes gebruiken maakt de huid vatbaarder voor infecties. Dit doordat je de huid beschadigt. Deze variant van uitwendige oorontsteking wordt ook wel 'zwemmers oor' genoemd. Droge otitis externa Bij een droge otitis externa is de huid van de gehoorgang droog en schilferig. Symptomen Een ontsteking van het uitwendige oor kan zeer pijnlijk zijn. Het eerste verschijnsel is meestal een irritatie van het oor gevolgd door oorpijn. Vaak gaat dit gepaard met jeuk. Hiernaast kun je last hebben van de volgende symptomen: Afscheiding uit het oor Tijdelijke slechthorendheid Oorsuizen Zwellingen van de gehoorgang Opgezette lymfeklieren onder het oor Soms kun je ook lastkrijgen van de volgende bijverschijnselen: Braken Diarree Hoge koorts Infecties van de uitwendige gehoorgang komen veel voor, vooral bij jongeren. Uitwendige oorontsteking kan zich uitbreiden naar het binnenoor. Het is dus verstandig op tijd een arts te raadplegen. Als iemand ernstig ziek is en oud (bijvoorbeeld diabetes heeft) en last heeft van aanhoudende koorts, algemeen ziek zijn, dan dient direct een huisarts te worden geraadpleegd. Soms moet zelfs worden doorverwezen. Behandeling Je kunt pijnstilling nemen tegen oorpijn. Het is daarnaast belangrijk dat je geen wattenstaafjes gebruikt of in de oren peutert, ook al komt er oorsmeer uit. Het is ook belangrijk om tijdens het douchen vocht in de oren te voorkomen, dit zorgt dat de bacteriën kunnen blijven groeien. Een uitwendige oorontsteking wordt vaak behandeld met oordruppels of zalf. Voor ernstige infectie kan antibiotica voorgeschreven worden. Bij het behandelen van de ontsteking, moet het oor eerst zorgvuldig worden gereinigd en daarna goed drogen. Als er veel afscheiding in het oor zit, kan de arts dit uitspuiten.Lees verder